Ο Ζορμπας χορεύει σάμπα

Belíssima
A novela das oito para 2006 sobre Gregos que moram no Brazil.
O escritor e diretor acho que poderia consultar alguiem Grego para evitar errores ridiculos. A danca e a musica acompanhando por ejemplo, simplismente não combinavam. Geralmente a novela é boa, mostra a cultura dos Gregos aproximadamente, mais acho que no evitarom mostrar personazens que parecem mais ao Zorba (filme com Antony Queen) que os Gregos de hoje (ou peor ainda como a comedia do casamento Grego). Mesmo assim e divertido ouvir os brasileiros repetindo "Christe ke panagia!" ou "Pedi mu". Com certeza ser Grego no Brasil hoje e muito popular.
Η πολιτική Αβραμόπουλου σχετικά με διευκολύνσεις για παραγωγους ταινιών αποδίδει τουλάχιστον στην Βραζιλία. Για την ακρίβεια αφορά την δημοφιλή σαπουνόπερα των 8, που αφορά Έλληνικής καταγωγής Βραζιλίανους και έναν Σαντορινιό (που ερμηνεύει ο γνωστός στην Βραζιλία Τονυ Ράμος) . Η προβολή της Ελλάδας περιορίζεται στην Σαντορίνη και λίγο από Ακρόπολη με μπόλικη φαντασία(πχ, πολυτελή πουρδέλα στα στενάκια της Θήρας). Γενικά οι ηθοποιοί προσπαθούν να αποδώσουν το ελληνικό ταμπεραμέντο (ίσως λίγο υπερβολικά) και λέξεις όπως "Χριστέ και Παναγιά", "Παιδί μου" έχουν γίνει δημοφιλής. Έχει πλάκα να ακούς του Βραζιλίανους να σου το λένε.
Αλλά φυσικά δεν λειπουν τα λάθη. Από το πως τονίζουν μια ελληνική λέξη, έως το αισχρό ζεϊμπέκικο με μια απαίσια και άσχετη μουσική. Οκ ότι μπορούν κάνουνε και πάλι καλά να λέμε. Παντως οι Βραζιλίανοι τουρίστες αυξήθηκαν σαφώς φέτος, αλλά δεν ήταν λόγω της σαπουνόπερας, αλλά της πολύ ευνοϊκής ισοτιμίας. Πάντως πιστέυω ότι αυτή η τάση θα συνεχίσει κυρίως λόγο της Μπελίσιμας (πανέμορφης). Προσωπικά το βαριέμαι αφόρητα.
Νομίζω θα βάλω να δω τον Ζορμπά καλύτερα... (Ζορμπάς είναι γνωστή μάρκα σώβρακων στην Βραζιλία - κάτι σαν Yannis Ziros)
Πάντως οι μετοχές μου εδώ αυξήθηκαν χάρη στην "Πανέμορφη"....

Spoons under threat

Το κουτάλι εξαφανίζεται
H Επιστήμη και η μυστική ζωή των κουζινικών

Έγκριτη βρετανική επιθεώρηση δημοσιεύει μια εμπεριστατωμένη μελέτη για το πώς εξαφανίζονται τα κουταλάκια από τις κοινόχρηστες κουζίνες, η διερεύνηση αποκαλύπτει ότι ένα άκρως απαραίτητο εργαλείο δέχεται «ανελέητη επίθεση»!

Oι ερευνητές προτείνουν 3 εξηγήσεις για τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις:
Πρώτον, τα κουταλάκια μεταναστεύουν μυστικά σε έναν πλανήτη που κατοικείται από «κουταλοειδείς» μορφές ζωής, οι οποίες βρίσκονται όλες σε κατάσταση κουταλώδους Νιρβάνα.
Δεύτερον, επικρατεί το φαινόμενο του «αντιστασιασμού» (resistentialism), δηλαδή ένα είδος φυσικής αποστροφής που νιώθουν τα κουταλάκια και άλλα άψυχα αντικείμενα για τους ανθρώπους
Τρίτον, μπορεί κάποιος να τα κλέβει.
news.in.gr

The original article: Megan S C Lim, Margaret E Hellard, and Campbell K Aitken The case of the disappearing teaspoons: longitudinal cohort study of the displacement of teaspoons in an Australian research institute

The Australians have solved all their problems and are funding researces as the above mentioned, or their economy is really damaged by the continous importation of tea spoons...No further coments..

Ο Ελλαδικός Δάκτυλος!

Είχα σκοπό να γράψω ένα χριστουγενιάτικο ακόμα αντικαταναλωτικό μύνημα, αλλά έπεσα πάνω στην ακόλουθη είδηση, και δεν μπορούσα παρά να το σχολιάσω!
Αν αυτό δεν είναι η εφαρμογή της θεωρείας του χάους, τότε τι είναι? Ένας παχύσαρκος Αθάνατος Ελληνας αναπωλούσε την στιγμή της ψηφοφορίας του 2004, σκεφτόμενος την Γιάννα, πατάει λάθος το κουμπί και μετά 5 εκρήξεις ταράζουν για πάντα την μητροπολική πρωτεύουσα της γηραιάς Αλβιώνας, κάνοντας την αυτού εξωχότης βασίλισσα Σοφία να τραβάει τα μαλλία της από την ειρωνεία της τύχης, ενώ ο Μπλερ θέλοντας να δείξει πυγμή, αρχίζει κυνήγι τρομοκρατών που καταλήγει σε διατάραξη της σχέσης Βραζιλίας Βρετανίας όταν σκοτώνεται λαθτομετανάστης Βραζιλίανος επειδή ήταν μελαμψός, και ως συνεπεια ο Μπλερ υποστηρίζει τους γκεύ γάμους για να αποπροσανατολίσει της κοινή γνώμη από τον πόλεμο του Ιρακ. Νομίζετε ότι τα παραπάνω είναι φαντασιοπληξίες μου? Για διαβάστε αυτό:
Ένα λάθος στην ψηφοφορία της 6ης Ιουλίου, στη Σιγκαπούρη, για την επιλογή της πόλης που θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, άλλαξε άρδην την κατάσταση και είχε ως αποτέλεσμα την ανάθεση του κορυφαίου αθλητικού γεγονότος στο Λονδίνο, αντί της Μαδρίτης. H μαλακία έγινε από Έλληνα αθάνατο που πάτησε λάθος κουμπί!!!!

A technophobic Greek sports administrator with fat fingers may have been London's secret, albeit accidental, weapon. Want to know why?

This is good or bad luck? Well, remember that the date the result was announced (celebration in London) was followed by the terrorists attacks!
Και το θέμα εδώ είναι το εξής, γιατί ο Κύριος Αθάνατος είχε χοντρά δάχτυλα? Μα δεν θα έπρεπε όλοι αυτοί να είναι αθλητικοί τύποι, αλλά το να είσαι αθάνατος σημαίνει ότι κονομάς πολλά φράγκα, και συνεπώς τρώς πολύ! Ξεχάστε τους αθάνατους με τις σπαθες που κόβουν ο ένας κεφάλια του άλλου.
Και ερωτώμαι, χάθηκε βρε παιδία ένα τέτοιο και στην δική μας Ολυμπιάδα? Όχι φανταστείτε τι θα είχαμε γλυτώσει! Σήμερα θα είχαμε μια καλύτερη οικονομία, θα ζούσαν αρκετοί ανθρώποι που σκοτώθκαν στα ολυμπιακά έργα, η υγεία των Αθηναίων στο συνολο τους θα ήταν καλύτερη (ξέρετε τι οικοδομικό υλικό έχετε εισπνεύσει τα τελευταία χρόνια?), Θα είχαμε περισσότερο εισόδημα τουριστικού συναλάγματος το 2004 μια και τρομοκρατίας φόβος δεν θα υπήρχε, η ανεργία στον οικοδομικό κλάδο και η σημερινή κρίση δεν θα υπήρχε διότι δεν θα είχε διογκωθεί τόσο λόγω της ολυμπιακής ζήτησης, Το σπατόσημο δεν θα υπήρχε, η Γιάννα θα ήταν η σύζυγος ενός πλουσίου απλά, οι χιλίαδες των εθελοντών θα περνούσαν ένα δημιουργικό καλοκαίρι με φραπεδιά στις γαλάζιες Ελληνικές παραλίες, δεν θα είχαμε αυτές τις καταραμένες ολυμπιακές λουρίδες, και περιορισμούς για 2 μήνες, και ένα σωρό άλλα(μπορείτε να προσθέσετε στα σχόλια)

Μη με πάρετε στραβά, μια χαρα περασα στην Ολυμπιάδα, και της χρωστάω πολλά, αλλά αν μου φέρετε ως επιχείρημα το πανυγηρίσαμε πχ τις Ελληνικές νίκες, σας θυμίζω ότι ήδη ένα μήνα πριν είχαμε πανυγηρίσει το Απίστευτο πανευρωπαικό κύπελο κατ' επανάληψη!
Αυτό που δεν μπορώ να πω το παραμικρό είναι ότι δεν θα είχαμε ΓΙΑΝNΑ! ε, μια τέτοια κληρονομιά, συγνώμη αλλά ομολογώ ότι άξιζε όλη η ταλαιπωρία για να δω την Γιάννα να χωρεύει μεθυσμένη από οργασμική ευτυχία στις κερκίδες τα σκυλοτράγουδα της τελετής έναρξης. Αλήθεια πως θα αξιοποιήσουμε αυτό το εθνικό κεφάλαιο?
Για τους νοσταλγούς μπορείτε παντα να αγοράσετε την πλήρη σειρά με το Ολυμπιακό show στην προνομιακή τιμή 45.99€
Olympic links

Τάδε έφη ο Σωκράτης:

“He who is not contented with what he has, would not be contented with what he would like to have.” Socrates
Αυτός που δεν είναι ικανοποιημένος με ότι κατέχει, δεν θα είναι ικανοποιημένος με ότι θα ήθελε να κατέχει. Σωκράτης
Ele que não é satisfeito com tudo que tem, não vai ser satisfeito com tudo que deseava. Socrates

Old Boy: How many roads must a man walk down

GLOBALIZATION BREAKFAST NEAR LAMA TEMPLE - 北京

Το είχαμε κανονίσει εκείνο το πρωϊνό να συναντηθούμε με την Αγκάτα και την Αδερφή μου στο χλιδάτο (με λιγότερο κιτς*) εστιατόριο κοντά στον ναό των Λάμα, για να δοκιμάσει η αδερφή μου μια καλή εκδοχή του κινέζικου πρωϊνού. Ήταν εκεί που ο εικονοζόμενος έπιασε φιλία μαζί μας (?) και μας αποθανάτησε. Γλυκίες τελευταίες μέρες του Πεκίνου πασπαλισμένες με καπνό από το κάρβουνο και αιθάλη της μολυσμένης ολυμπιακής πια πόλης.

*(Βλπ, κοχυλάκια στολισμένα τα ενυδρεία)

Old Boy: How many roads must a man walk down: "Κλείνω τα μάτια. Τα ξανανοίγω. Όλα είναι εδώ. Σε λίγο δεν θα είναι. Θα κλείσω τα μάτια και όταν θα τα ξανανοίξω ένα εκεί θα έχει αντικαταστήσει "

Στο Μέσο Βασίλειο 中国, δεν θα βρεις εύκολα αυτήν την ποίηση, γιατί χάνετε μέρα με την μέρα, και γιατί αυτό που διαβάζεις ειναι ένα απόσταγμα των 757 ημερών.

X-mas spirit

Τα Χριστούγεννα είναι ένα σχολείο καταναλωτισμού - σε αυτά μαθαίνουμε να εξισώνουμε την ευχαρίστηση με τον υλισμό. Γιορτάζουμε την γέννηση Εκείνου που μας είπε να δίνουμε τα πάντα στους φτωχούς με το να δίνουμε ο ένας στον άλλο παιχνίδια (μηχανοκίνητους σιδηρόδρομους).
“Christmas is a school for consumerism-in it we learn to equate delight with materialism. We celebrate the birth of One who told us to give everything to the poor by giving each other motorized tie racks.”
Tάδε έφη ο Bill McKibben

Χάρτης δικαιωμάτων ζωής ή Θανάτου

Για να δείτε μεγεθυμένη την Φωτογραφία κάντε κλικ εδώ To see a bigger size of the map
This wolrd map shows the countries where homozexuality is persecuted (red for death penalty and lighter variation for minor persecutions) and the legalized rights state of the gay community(deeper blue colors with marriage and civil union rights). Africa and Asia are the less gay friendly. In 2006 the south africa will become more deep blue.
Recognizing gay rights is a recent history movement but its roots are deep inside humans nature. All societies have a main ideology, which was created by a majority sharing the same values. Usualy minor cultures whithin are surpressed and the main culture tends to assimilate the different members. Modern western societies have prospered through protecting diversity and providing a safe environment for all its members to cultivate their abilities.
Η αναγνώριση των δικαιωμάτων μιας μειονότητας και η διασφάλιση τους από το κράτος, οφελεί ολοκληρη την κοινωνία. Γιατί μια ανθρώπινη κοινωνία δεν αποτελείται από κλώνους αλλά από άτομα διαφορετικά, από ομάδες διαφορετικών μεγεθών που τους ενώνουν κοινά χαρακτηριστικά και αυτές οι ομάδες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, διότι τα μέλη τους μπορεί να ανήκουν σε περισσότερες από μια. Προστατεύοντας μια μειονότητα προστατεύουμε την ίδια κοινωνία. Είναι αδύνατο να αφανιστεί μια ομάδα δίχως να διαταραχτεί η λειτουργική ισορροπιά ολόκληρης της κοινωνιάς.
Ο διαχωρισμός με βάση την σεξουαλική προτίμηση είναι από τους πλέον υποκριτικούς, διότι είναι καθαρά οικουμενικό και παναθρώπινο φαινόμενο να υπάρχουν διαφοροποιήσεις.
Η περιθωριοποίηση μιας μειονότητας παυεί όταν αυτή γίνει ορατή και απομυθοποιηθεί.
Gay rights in history

Το αινιγματικό της το χαμόγελο

Τελικά η Τζοκόντα ήταν ευτυχισμένη αποφάνθηκαν ερευνητές με τη συνδρομή της τεχνολογίας που κατόρθωσαν -όπως λένε- να αποκρυπτογραφήσουν το πλέον αινιγματικό χαμόγελο του κόσμου.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των αναλύσεων του χαμόγελου της Μόνα Λίζα, που δημοσιεύονται στο New Scientist, το χαμόγελο αυτό εκφράζει κατά 83% ευτυχία, κατά 9% υπεροψία, 6% φόβο και 2% οργή.
Μα αυτήν την μανία ορισμένων να λύνουν τα αινίγματα που μας ομορφαίνουν την Ζωή! Ε, λοιπόν εγώ διαφωνώ, επειδή είμουν εκεί και ξέρω, της Τζοκόντα της πονούσε εκείνη την εβδομάδα ο δεξιός κυνόδοντας, και ζοριζόταν να χαμογελάσει για να βγει καλό το πορταίτο. Βλέπετε εκείνη την εποχή η επισκεψη στον οδοντίατριο, δεν ήταν η καλύτερη εμπειρία...
Αν η Τζοκόντα δεν χαμογελούσε θα ήταν έτσι (επιλέξτε την διάθεση της)
Όλα τα σενάρια για το ποιά ή ποιός (?!) ήταν το μοντέλο
Μήπως τελικά το χαμόγελο της Μόνα Λίζα είναι προϊόν οφθαλμαπάτης? (Τι κοινό έχουν με την Geena Davis?)
Λεονάρντο ντα Βίντσι
Πάντως ο κορυφαίος δίσκος θα παραμείνει "Το Χαμόγελο της Τζοκόντας" Χατζιδάκις, Μάνος

και εγγένετο το ...ελ Μπλογκ!

Πολύ καλή δουλειά, μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή.
Τι μου άρεσε και τι ξεχώρισα:
Τάσεις φυγής
Οι αρχές της Νυρεμβέργης (έκτακτο!)
Fre.e. paper manifesto (νομίζω ότι εκφράζει τον μέσο Μπλογκερ)
Στον στύλο του Ολντμπϊου, χορός
Ενα χαμογελο στην αρχή της σκάλας
Παραπληροφόρηση
Color Chart
Parethesi
Προσαρμογή
έλα μίλα μου όσο θες
Κλειστά κάδρα

Μονο λίγο φρικτό το εξωφυλό βρε παιδί μου...καταλαβαίνω το νόημα...αλλά αποστρέφω το βλέμα.. ουφ!

Αφιέρωμα:Στρατόκαυλοι

Δεν ξέρω τίποτα για την νεά ταινία μια και δεν ζω Ελλάδα και έχω δεί την παλιά λούφα. Πήγα στρατό στο γύρισμα της χιλιετίας, οπότε ίσως πάλι η κατάσταση τώρα να είναι λίγο διαφορετική μια και η θητεία έχει μειωθεί. Πάντως αυτό που κυριώς κάναμε οι απλοί στρατιώτες ήταν να μετράμε τις ημέρες ανάποδα (174 και σήμερα) και να προσπαθούμε να σκαπουλάρουμε όσο γίνεται τις πολλές υποχρεώσεις (κοινώς λούφα), δίοτι αυτές οι υποχρεώσεις λίγα είχαν να κάνουν με την άμυνα της χώρας (όπως καθάρισμα, βάψιμο, κατασκευές όποιας εμπνευσης του διοικητή πχ. συντριβανακια...), οι περισσότερες βέβαια ήταν αναγκαίες για την καθημερινή λειτουργία της μονάδας. Συνήθως επιλέγονταν με διάφορα κριτήρια οι τυχεροί για τις αγκαρίες αυτές (παλαιότητα, βισματα, κύρος...)Όμως τι τα θες, ο στρατός δεν αντανακλά παρά την ίδια την κοινωνία. Το μεγαλύτερο ίσως κέρδος ήταν η συνειδητοποίηση ότι οι Έλληνες δεν είναι όπως ο στενός σου κύκλος (ως Αθηναίος, βιώσα το επίπεδο και την απλότητα των παιδίων από την επαρχία). Όσον αφορά τον τομέα του σεξ και του χασις, το 2ο αβέρτα, το 1ο κατά φαντασία κυρίως. Όταν εγώ μπήκα εκεί, δεν είχα στύση καν, όχι να πάει το μυαλό μου σε κάτι παραπάνω. Όποιος πάντως έκανε κάτι, το έκανε νομίζω έξω από το στρατόπεδο, διότι όπου στρατός υπάρχουν και μπουρδέλα με άτυχες αλλοδαπές που άλλα περίμεναν και άλλα βρήκαν(ένα άθλιο σκηνικό στο οποίο δεν συμμετείχα ποτέ).

Πάντως είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσετε κάποιες γωνιές της Ελλάδας μοναδικής ομορφιάς, βραχονησίδες, το τριεθνές συνοριακό χωρίο του Έβρου, καθώς και να ανταλλαγές με την απέναντι πλευρά (χασις, πυρά, κα) οκ, αστειεύομαι...

Τώρα όσο για το ετοιμοπόλεμο του στρατού...τι να πω, αν υπήρχε μια πιο σοβαρή αντιμετώπιση στην εκπαίδευση, θα ήταν καλύτερα...πάντως ως τεθωρακισμένος, έμαθα να χειρίζομαι και να πυροβολώ από το αρμα (δεν τους άρεσε η λέξη τανκς).Βασικά, μετά τον στρατό κολάς λίγο στην περίοδο και όλο για αυτο μιλάς, παροδικό είναι...Ο στρατός είναι άλλη μια εμπειρία της ζωής, αν δεν την αποκτήσεις δεν θα πάθεις και τίποτα...αν πάλι πρέπει απλά θα περάσει. Αρκεί κανείς να είναι προσεκτικός, σωστός, τυπικός και να μπορεί να αποστασιωποιηθεί από τις συναισθηματικές καταστάσεις φόρτισης(και είναι πολλές!)Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς...
Ανακάλυψα αυτά για όποιον χρειαστεί να πάει ή είναι ήδη στον στρατό.

Τα πάντα γύρω από την Θητεία στην Ελλάδα
http://www.skopies.net/odigos
http://www.loufa.gr Πάντως τώρα από τον Περάκη μην περιμένετε και πολλά ως σκηνοθέτη...η ειδίκευσή του είναι η χοντράδες και η επιφανειακή σάτυρα...

Πραγματικό Reality show

Χαζεύοντας στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο για τον Pedro Zamora, και μου έφερε γλυκιές αναμνήσεις. Ούτε που θυμόμουν ότι ήταν το 1993-4 όταν ακόμα πιάναμε το Mtv δωρεάν στην Αθήνα και άρχισα να βλέπω το 1ο reality show 3RW. Μόνο που εκείνο το πρόγραμμα ήταν πάρα μα πάρα πολύ διαφορετικό από τις αηδίες που μας προσέφεραν αργότερα. δεν ξέρω ακριβώς τους όρους που εκείνα τα παιδία είχαν αρχίσει να συμμετέχουν στο πρόγραμμα, αλλά ήταν μια κατάσταση με πραγματικούς καθημερινούς χαρακτήρες της Αμερικής, οι οποίοι εργάζονταν, είχαν σχέσεις με τον έξω κόσμο, και απλά μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο. Δεν ήταν αυτό το έκτρωμα της φυλακής που βλέπουμε στο Big Brother . Όμως δεν ξέρω ποιος το παρακολουθούσε αλλά εγώ και η αδερφή μου το βλέπαμε με μανία μέχρι το τέλος. Και ο κύριος λόγος που το βλέπαμε ήταν ο κύριος στην φωτογραφία, ο Πεδρο Ζαμόρα, ένα κουβανός μετανάστης με προφορά, ανοιχτός ομοφυλόφιλος και φορέας του AIDS. Το καλύτερο ήταν ότι ο Πέδρο, μας είχε κατακτήσει διότι πέρα από το ότι ήταν μια φατσούλα γλυκία, αυτό το παιδί είχε μια ψυχή που ακτινοβολούσε χαρά και ζωή. Και φυσικά έγινε η κεντρική προσωπικότητα του προγράμματος. Ο Πέδρο ήταν μολυσμένος, αλλά ήταν και μαχητής, επισκέπτονταν σχολεία και ενημέρωνε για το τρόπους πρόληψης, ήταν στρατευμένος στο να καταφέρει να περάσει το μήνυμα του, ένα μήνυμα αισιόδοξο ότι μην φοβάστε οι οροθετικοί δεν είμαστε τέρατα αλλά και ότι μπορείτε να προστατευτείτε από την νόσο και ναι μπορεί να συμβεί στον καθένα, επομένως και σε εσένα! Πρόσοχε!
Δυστυχώς ο Πέδρο Ζαμόρα, κατά την διάρκεια του προγράμματος χειροτέρευε διαρκώς, όμως και πάλι τα έφτιαξε με έναν ψηλό αφροαμερικανό και φαίνεται να πέρναγε καλά...λίγο μετά το τέλος του προγράμματος, ο Πέδρο χειροτέρευσε και πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1994, λίγο πριν την πρώτη Δεκεμβρίου. Ο Πέδρο μπήκε στον χορό της τηλεόρασης με έναν στόχο, θυσιάζοντας ότι πιο πολύτιμο είχε, τον εναπομείναντα χρόνο της ζωής του, μην γνωρίζοντας αν θα γίνει αποδεκτός, αν θα αντιμετωπίσει προβλήματα με τους συγκατοίκους του (και αντιμετώπισε αρκετά!), και κατάφερε να τον τιμήσει προσωπικά ο Μπιλ Κλίντον τότε πρόεδρος για την προσφορά του.
Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στην ζωή μας μέσω της τηλεόρασης και οποίος πέθανε από τον ιό του HIV. Όμως η αρρώστια τον ταλαιπώρησε μετά το πέρας της σειράς, και οι θεατές λίγο είδαν από την τελική και οδυνηρή φάση του τέλους. Ουσιαστικά είδαν έναν οροθετικό να ΖΕΙ.
Το Mtv αφιέρωσε ένα ειδικό αφιέρωμα στην μνήμη του, το οποίο με άγγιξε πολύ περισσότερο από τον θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνας. (δεν κατάλαβα γιατί θα έπρεπε...)
Αν με ρωτήσετε πιστεύω ότι ο Πέδρο έζησε μια ζωή αξιοζήλευτη, γιατί πέθανε με το κεφάλι ψηλά έχοντας πετύχει τον στόχο του στο πολλαπλάσιο και ζώντας με αξιοπρέπεια.
Πέδρο να είσαι καλά όπου βρίσκεσαι. Τώρα συνειδητοποιώ ότι ήταν αυτός που με ώθησε να ασχοληθώ με το AIDS ως εθελοντής στο κέντρο Ζωής για ένα διάστημα, καθώς και να μην φοβηθώ να αντιμετωπίσω καταστάσεις όταν ήρθα σε επαφή με οροθετικούς.

για περισσότερα σχετικά με το Aids
Κέντρο ζωής δυστυχώς δεν είναι updated
Σύνθεση hiv.gr ετοιμάζεται ένα νέο site, αλλά οι πληροφορίες είναι διαθέσιμες, ίσως η πληρέστερη ιστοσελίδα για το θέμα. ελέγξτε τα άλλα links
Είναι καλό να κάνει κανείς τεστ συχνά, και για τους Αθηναίους στο Συγγρού, η εξέταση είναι δωρεάν. Απλά πρέπει να κλείσει κανείς τηλεφωνικό ραντεβού νωρίτερα, αλλά δεν έχω πια το τηλέφωνο. Τα αποτελέσματα αργούν 1-2 εβδομάδες. Δεν ενδείκνυται για όσους "επείγονται"!
Αν έχετε υποψία ότι εκτεθήκατε λίγες ώρες πριν μπορείτε να υποβληθείτε σε μια ειδική θεραπεία άμεσα. Η θεραπεία δεν είναι ότι καλύτερο θα βιώσει κανείς από ότι έχω ακούσει, αλλά μπορεί να γλιτώσετε τα χειρότερα! Δοκιμάστε τα 2107222222 και 2107239945.

Στίγματα

είναι ένα σημάδι που έχει χαραχτεί ή καεί στο δέρμα του προσώπου για να δηλώσει ότι πρόκειται για σκλάβο ή για εγκληματία. Αν και οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες δεν είναι φυσικά ακρωτηριασμένοι, η διάκριση έχει σαν αποτέλεσμα ψυχικά τραύματα και τον στιγματισμό. Πιστεύω ότι όποιος έχει την αυτογνωσία και έχει βιώσει το στίγμα του ομοφυλόφυλου αλλά και άλλων διακρίσεων, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει λίγο πολύ τα δίαφορα στάδια που αντέδρασε στην προσπάθειά του για κοινωνική ένταξη και αποδοχή. Απλά διαβάζοντας τα ακόλουθα διαπιστώνει κανείς πολλές συμπεριφορές στην ομοφιλοφυλική κοινότητα, όπως της ¨κακιασμένης αδερφής¨ (Νούμερο 5), ή του εύθυμου γελωτοποιού (Νουμερο 4). Συμπεριφορές που αποκαλύπτουν πικρία, έλειψη αποδοχής, συγκάλυψη του πραγματικού εγώ, υιοθέτιση προσωπείων...

Απαριθμόντας τις διάφορες κατηγορίες των αρνητικών αποκρίσεων ή αντιδράσεων στο στιγματισμό έχουμε:

1. Βασανιστικό, συνεχές και επίμονο ενδιαφέρον - συνέπεια των αισθημάτων της βαθιάς ανησυχίας, υποψίας ή υπόνοιας και ανασφάλειας.
2. 'Αρνηση (και από τον εαυτό του και από τους άλλους) ότι είναι πραγματικό μέλος μειονοτικής ομάδας.
3. Κοινωνική απόσυρση και παθητικότητα - αδράνεια
4. Συμπεριφορά κλόουν ή γελωτοποιού (gay!), στην προσπάθεια να γίνει αποδεκτός από την επικρατούσα ομάδα.
5. Πανουργία και πονηριά, πολυμηχανία - συχνά απλά και μόνο για την επιβίωση.
6. Συνταύτιση με την επικρατούσα ομάδα - ένα σημάδι μίσους για τον εαυτό του.
7. Επίθεση εναντίον και εκτόξευση κατηγόριων προς την ομάδα του, τους δικούς του (τους άλλους ομοφυλόφιλους - κι ιδιαίτερα όσους φαίνονται περισσότερο).
8. Κατευθυνόμενη προκατάληψη και διάκριση εναντίον άλλων μειονοτήτων.
9. Υπερβολικός νευρωτισμός.
10. Εσωτερίκευση και ενέργειες στο περιθώριο των αρνητικών κοινωνικά καθορισμένων στερεότυπων (η αυτοεκπληρούμενη προφητεία).
11. Υπερβολικός μόχθος για την θέση, για την κοινωνική αναγνώριση - ως αντιστάθμιση ή για την εξισορρόπηση των αισθημάτων κατωτερότητας.

'Ετσι πολλά από τα πιο ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά που συχνά αποδίδονται στις μειονότητες δεν είναι έμφυτα, αλλά είναι μάλλον άμυνες και ανταπόκριση στις διακρίσεις. Εντούτοις, όταν προκύπτουν οι αντιδράσεις αυτές, συχνά οδηγούν στην ενίσχυση των αρνητικών στερεότυπων και πεποιθήσεων.

Το ζήτημα λοιπόν είναι να συνηδητοποιήσουμε μέσα μας ότι αυτές οι αντιδράσεις είναι αποτέλεσμα εξωγενών πιέσεων, που μας οδηγούν να έρθουμε σε επαφή με τον εσωτερικό μας είναι. Πιέσεις που μας οδηγούν σε άρνηση της πραγματικής ταυτότητάς μας, συνεπώς σε ανισσοροπία ψυχική. Μια τέτοια συνηδητοποίηση, οδηγεί στην αυτοαποδοχή, και επαναφορά της εσωτερικής ισορροπίας. Ένας άνθρωπος που τα έχει πλέον καλά με τον εαυτό του δεν μπορεί παρα να υιοθετεί πλέον συμπεριφορές κανονικές, να μπορεί να αγαπήσει τον εαυτό του και τρίτους. Αν οι ομοφιλόφυλοι δυσκολεύονται περισσότερο να έχουν σταθερές ερωτικές σχέσεις αυτό είναι απόρροια της μη κοινωνικής αποδοχής και στιγματισμού, αλλά και της ψυχολογικής άμυνας σε αυτές.
Ας μην ξεχνάμε και την ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης μέσα από την απόκτηση ολοένα και διαφορετικών συντρόφων καλύπτοντας την ανασφάλεια αλλά και τον φόβο του να δωθείς ολοκληρωτικά. Συνέπεια η εναλλαγή επιφανειακών συντρόφων αποκοπή αισθημάτων από τις σεξουαλικές πράξεις, μοναξία και έλειψη επικοινωνίας και ωρίμανσης μέσα από μια σειρά συναισθηματικών σχέσεων.

Η μακροχρόνια και ευτιχισμένη σχέση για τους ομοφυλόφιλους είναι εφικτή δεν είναι μύθος! Η συναισθηματική αναπηρία αντιμετωπίζεται, αλλά θέλει κότσια.

Οι αρνητικές αντιδράσεις στον στιγματισμό από την μελέτη Ομοφοβίας: http://www.jtsears.com/intblu.htm

Ανοχή, Αποδοχή και Ομοφοβία

Ανοχή, Αποδοχή και Ομοφοβία: Η ανοχή μπορεί να είναι η μάσκα για να κρυφτούν βασικά θεμελιώδη έντονα μίση (απέχθειες) ή και φόβοι. Επί της ακούσιας αποδοχής των ομοφυλόφιλων, συχνά προβάλλεται η ανάπτυξη κι η πρόοδος. Η Αποδοχή μπορεί να γίνει είδος προκατάληψης αφού υπονοεί ότι υπάρχει πράγματι κάτι να αποδεχτούμε. Ο Ριντλ προτείνει τέσσερα θετικά κριτήρια - ενδείξεις περιορισμού της ομοφοβίας : 1.

1. Βοήθεια/συμπαράσταση: Οι άνθρωποι συμφωνούν να δουλέψουν για και να υποστηρίξουν τα ομοφυλοφιλικά δικαιώματα όπως θα έκαναν και για οποιαδήποτε άλλη μειονοτική ομάδα.
2. Θαυμασμός: Η παραδοχή ότι το να είσαι ομοφυλόφιλος ή λεσβία απαιτεί τεράστια δύναμη και κουράγιο.
3. Εκτίμηση: Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες εκτιμώνται (& συν-υπολογίζονται;) για την δικιά τους συμβολή στην διαφορετικότητα.
4. Υποστήριξη: Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες θεωρούνται απαραίτητοι στην κοινωνία μας.

Από μελέτη αμερικάνων ερευνητών στις ΗΠΑ
Όλο το κείμενο http://www.jtsears.com/intblu.htm

Η σωτηρία της Ψυχής είναι μεγάλο πράγμα

Λένε ότι όποιος πάει για ανάλυση πρώτη φορά και δεν ανοίγει το στοματάκι του έχει μεγάλο πρόβλημα...τώρα δεν έχω δοκιμάσει αυτήν την οδό αυτογνωσίας, αλλά δεν φαντάζομαι να δυσκολευούμουν να με αναλύσω....οπότε ξεκινώ αυτό το μπλογκ, όπου μεταξύ άλλων το βλέπω και σαν ένα ψυχαναλυτικό εργαλείο και μια διέξοδο έκφρασης μέσω της ψευδαίσθησης ανωνυμίας που έχουμε εδώ...Λοιπόν αρκετά με το πρώτο αυτό μανιφέστο. Στην πράξη βλέπουμε και κάνουμε...όποιος λοιπόν θέλει να σχολιάσει ευπρόσδεκτος,
που θα πάει θα τον βρούμε τον μπούσουλα στην ζωή...