Sunday, February 25, 2007

Ecoparaiso Fernando de Noronha

To Fernando de Noronha είναι έαν νησί ηφαιστιογενές στην μέση του Ατλαντικού ωκεανού, ένα όνειρικο μέρος, στο οποίο έχουν τεθεί πολλοί περιορισμοί για την διατήρηση του ως ενός σημαντικού βιοτόπου. Πραγματικά είχα την χαρά και την τύχη το γνωρίσω για 4 μέρες. Ο αεροδιάδρομος καταλαμβάνει το μέσον του νησιού και κατά την προσγείωση η θέα του επιβλητικόυ βράχου Morro do Pico καταλαβαίνεις ότι είναι μέρος ιδιαίτερο.

Το ταξίδι ήταν μια ταλαιπωρία, 5 το πρωί η πτήση απότ ο Σάο Πάολο μας έκανε να χάσουμε όλη την νυχτα αφού μένω μια ώρα και από το αεροδρόμιο. Στάσεις μισάωρες στην και στην και μετά τα 45 λεπτά μέχρι το νησί καταλήξαμε να φτάσουμε μεσημερι στο νησί που έχει μια ώρα διαφορά από το Σάο Πάολο. Καθένας που φτάνει πρέπει να πληρώσει οικολογικό φόρο αναλογα με την διάρκεια της παραμονής του, και έτσι μια τεράστια ουρά μας περίμενε. Είχαμε τύχη στην pousada Alvorada τον ξενώνα μας . Όλα τα σπίτια είναι φτιαγμένα από ξύλο και μυρίζουν έντονα μούχλα, ευτυχώς υπήρχε διαθέσιμο άλλο δωμάτιο από οικοδομικά υλικά. Η ιδιοκτήτρια πολύ φιλόξενη και εξυπηρετική. Από ότι είδα τα πιο πολλοί ξενώνες δεν έχουν ούτε τις βασικές ανέσεις και πολύ κακοφτιαγμέα, κάτι που τιαρίαζει στο τροπικό στυλ τριτοκοσμικής χώρα.


Το απόγευμα είδαμε τα ερείπια του παλιόυ κάστρου, συμπαθητικό Πορτογαλικό απομεινάρι με μικρές ιστορίες κατά την διάκρεια των χρόνων...


Την πρώτη μέρα κάναμε τον γύρο του νησιού και γνωρίσαμε τις περισσότερες παραλίες, νομίζω μια καλή επιλογή για να διαλέψεις μετά τι σου άρεσε.
Καλή φάση ήταν η παραλία Baia do Sancho ήταν αρκετα απρόσιτη και κάποιος έγραψε στην άμμο Lost. Οκ, περνάω μια ελεγχόμενη μανία με την σειρά...Γενικως σε εκείνη την πλευρα του ανοιχτου ωκεανού η θάλασσα ήταν άγρια και δεν σήκωνε πολλά πολλά.

Το καλύτερο βέβαια ήταν στο τέλος με την παραλία του κόλπου Sueste όπου κολύμπησα μαζί με άπειρες θαλάσιες χελώνες που δεν έδιναν και πολύ σημασία στην παρουσία μας. Μπορώ να πω ότι ήταν από τις πιο καταπληκτικές εμπειρίες. Μια στιγμή μάλιστα πέτυχα 5 δαιφορετικών μεγεθών και ειδών μαζί. Έμενα ακίνητος και τις ακουλουθούσα διακριτικά. Παρα λίγο να χάσω τον φακό επαφής μου εκεί! Έβγαλα την μάσκα που και ένιωσα κάτι στο μάτι, και πίανω τον φακό στο μάγουλο! Τα είδα όλα, όταν ο φακός πέφτει στο νερό! Με τις χουφτες μου αιχμαλώτισα τον φακό που άρχισε να γλυστρά μαζί με το νερό και ισορρόπισε το όριο του δαχτύλου μου στο τσάκ. Με πολύ αγωνία, δεν πιστευα ότι δεν τον είχα χάσει και είχε γίνει τροφή για τις χελώνες, χαχα. Τώρα το πρόβλημά μου ήταν πως να τον βάλω χωρίς καθρέπτες και απολυμαντικά υγρά. Με μια ανάσα, το έβαλα στο μάτι και όποιον πάρει ο χάρος...έτσουξε λιγο, αλλά μπήκε και άρχισα να τα βλέπω όλα στην σωστή τους διάσταση. Ένας από τους ξεναγους είχε μείνει με το στόμα ανοιχτο βλέποντας το σκηνικό...Τέλος καλά ολα καλά, και πήγαμε στην τελικό προορισμό την δύση του ήλιου που μόνο για 2 εβδομάδες τον χρόνο δύει ανάμεσα στις δίδιμες βραχονησίδες.

Μια καϊπιρίνια με αυτήν την τρομερη θεά και ένα μεζέ ήταν το καλύτερο κλείσιμο αυτής τις μέρας.

Το ζωϊκό βασίλειο του νησιού είναι εισαγώμενα από τους ανθρώπους ζώα που τα έφεραν με σκοπό να λύσουν προβλήματα όπως καταπολέμιση των ποντικιών που είχαν φερει τα καράβια αλλά αποτέλεσαν μάλλον πρόβλημα στο οικοσύστημα. Γενικά η ανθρώπινη δράση έχει βλάψει το οικοσύστημα του νησιού, κάτι που αλλάζει τις τελευταίες 2 δεκαετίες με ισχυρά μέτρα.


Μια άλλη πραγματικά τρομερή εμπειρία ήταν η βόλτα με την βάρκα στην οποία μας εδωσαν μια μικρή πλαστική σανίδα prancha submarina, η οποία δεμένη στο καίκι ακουλουθούσε την πορεία του καπετάνιου. Εμείς πιασμένοι από την χειρολαβή αφηνομασταν και σερνόμασταν με την μάσκα και τον αναπνευστήρα και μπορουσαμε να δόυμε τον βυθό στα γαλάζια κρυστάλινα νερά. Αφου απότκησα τον αέρα της σανίδας, άρχισα να κάνω υποβρύχιες βόλτας πάντα εκμεταλευόμενος την ορμή από το καίκι. Η εμπειρία ήταν καταπληκτική, αποκτόυσες την ταχύτητα δελφινιου και μπορόυσες να δεις τα πάντα σας ψάρι, δίχως να πρέπει να είσε δύτης. Είδα εκατοντάδες κοράλια και ψάρια και 2 σαλάχια. Δυστηχώς σπάνια βλέπει κανείς δελφίνια όταν ειναι μεσα στην θάλασσα, που ήταν και η κρυφή ελπίδα μου. Ο Ντάνι, δεν μπορόυσε να ηρεμίσει μόνο στην σκέψη ότι είμασταν ζωντανά δολώματα για τους καρχαρίες, αν και το νησί φιλοξενεί 4 είδη καρχαριών είναι όλα φυτοφάγα και δεν ενδαφέρονται για μεγάλα γεμάτα τοξινες ανθρώπινα δολώματα.

Ελπίζω ότι έχουν δίκιο, δεν έχει διαρεύσει κάτι που να το αντικρουει και σίγουρα δεν υπήρξαν κρόυσατα. Άλλωστε είναι γνωστό ότι τα Δελφίνια επιτίθωνται στους καρχαρίες και η μεγάλη συγκε΄ντρωση τους στο νησί δεν πρέπει να ενθαρύνει την παρουσία τους. ‘Οπως και να έχει νομίζω ότι το σύστημα θα μπορουσε άνετα να μεταφυτευτεί καις την Ελλάδα. Εγώ πάντως το συστήνω ανεπιφύλαχτα.
Στον πηγαιμό και την επιστροφή αυτης της εξορμησης συναντήσαμε δελφίνια που κολυμπούσαν μπροστά μας, μα τι υπέροχα πλάσματα, πανέμορφα.
Κάθε μέρα στις 5 το πρωί, μαζεύονται όλα τα δελφίνια στον κόλπο των δελφινιών, και είναι ένα τρομερό θέμα, το οποίο ήμουν έτοιμος να το κάνω, αλλά μπερδεύτικα με την ώρα, και το έχασα το λεωφορείο. Τελικά όμως ίσως καλύτερα γιατί ασχολήθηκα με πιο απολαυστικά πράγματα αξιοποιόντας το ξύπνημα μου με τον Ντανι.
Μια συζήτηση με άλλους ενοίκους μας έδωσε μαι πληροφορία για μια παραλία που οι ντόπιοι δεν την προτιμούν. Κάτι κλικ μου έκανα και επεμεινα παρά τις διάφορες ενδείξεις. Νοικίασαμε ένα ταξί μπούγκι, που με 3-4 ευρώ μας πέταξε στην παραλία. Γενικά πολύ νοικίαζανε αυτά τα μπούγκι, αλλά δεν αξίζει μια και τα ταξί είναι πιο φτηνά και εύκολα Κάθησα εκτιθέμενος σοτν ήλιο για τα 10 λεπτά τις διαδρομής και εκεί με έπιασε ο ήλιος. Γύρισα μελανούρι για δουλειά μετά από τις 4 μερές στο νησί.
Τελικά η διαίσθηση μου δεν με γέλασε. Η παραλία του Boldro ήταν χωρίς αμφιβολία η καλύτερη. Ειρηνική με λιγους επισκέπτες, κάτι σέρφερς στο βάθος, 2 ναυαγοσώστες και οι θαμώνες του εστιατορίου μπαρ. Το εν λόγο εστιατόριο ανήκε σε εναν Ιταλό που παντρεύτηκε μια ντόπια και με μεράκι έφτιαξε έναν χώρο με απλή και ωραία διακόσμηση, εξαιρετικό σέρβις, άψοφη κουζίνα, πιατικά ντιζαϊν. Κρίμα μονο που οι ντόπιοι τον σνομπάρουν και προτιμουν κάτι αλλά άθλια τουριστικά στυλ περίμενε ώρες για τις κρύες τηγανιτές βιομηχανικές πατάτες και το προχθεσινό κακομαγειρεμένο κατεψυγμένο και στέλνουν όλους τους τουρίστες σε αυτά.




Ήπια 4 καϊπιρίνιες κατά την διάρκεια όλης της μέρα, πλατσούρισα στις πισίνες μέχρι να επιστρέψουν τα νερά του ωκεανόυ το απόγευμα, έκανα ταίτσι και το καταχάρηκα.
Την τελευταία μέρα πήγαμε στην παραλία de conceição, με πολλούς σέρφερ και δυνατά κύματα, μπορόυσες απλά να παίξεις με τα κύματα αλλά για παραπέρα δεν έλεγε. Η παραλία ήταν οκ, αλλά με πολύ κόσμο και γενικά το μαγαζί ήταν σε στυλ τουριστικά και άθλιο.
Το νησί επίσης ζόυσε σε ρυθμόυς καρναβαλίου, όπου βέβαια ήταν σαν τοπικό γλέντι των νησιωτών. Το εντυπωσιακό ήταν μια τραβεστί νησιωτοπουλα! Μιλάμε θαύμασα το θάρρος της. Πρέπει να είναι πολύ δύσκολα η ζωή σε ένα τόσο απομονωμένο μέρος και μικρη κοινωνία. Δεν είδαμε βέβαια κάτι σε διάκριση εναντίον αλλα μάλλον το αντίθετο. Ελπίζω να είναι καλά.
Το καρναβάλι ήταν ένα πάλκο με συγκροτηματα που εναλλάσονταν και πρόχειρες καντινες προσέφρεραν καιπιρίνιες και μπατίντες, καθώς και σαντουιτς. Οι λίγοι κάτοικοι το γλεντουσαν και μπορούσες να διακρίνεις τους δίαφορους χαρακτήρες, τον μέθυσο, τον χαζό του χωριου κτλ. Οι τουρίστες δεν συμμετείχαμε και πολύ στην χαρά τους. Την τελευτάια μέρα οργάνωσαν πορεία με τα μπούγκι και επισκέυφτηκαν όλα τα ας πουμε χωρία στο νησί, οι συμμετέχοντες ήταν ντυμένοι κυρίως με γυναικίες φορεσίες και μέχρι και ενα τοπικό κανάλι αναμετάδωσε σε ένα κακοφτιαγμένο ρεπορταζ τα γεγονότα.
Από γαστριμαγικής απόψης όλα ήταν πιο ακριβά, μια και τα έξοδα μεταφοράς και ο τουριστικός χαρακτήρας συνδράμουν αποφασιστικά στην διαμόρφωση των τιμών αλλά υπήρχαν επιλογές.



Η επιστροφή ήταν λίγο ταλαιπωρία, μια και τα αεροπλάνα είχαν καθηστέρηση, και φτάσαμε πολύ αργά στο Σαο Παολο. Το δε αεροδρόμιο αν και καλοφτιαγμένο, είχε έαν απόλυτα πρωτόγωνο τσεκ ιν, όπου το πιο συμαντικό ήταν το απόκομα του φόρου διαμονής στο νησί.
‘Ηταν ένα ταξίδι πολύ ωραίο και το συνιστώ ανεπιφύλαχτα.

Labels: , ,

Friday, February 16, 2007

Fernando de noronha

OK, the Carnaval has started in Brazil, next week everything will be closed until the 21rst. Salvador is already in the rythms since yesterday...which makes Daniel a bit crazy thinking that after 8 years he wonçt be there, but too late to regret...
I was not in the mood of going to Bahia again, so we resolved to go to the the protected natural resort Fernando de Noronha.
I heard that you can see and swimm with dolphins there, mmm, hope to be lucky....
Have a nice Carnaval...

Ainde kalo karnabali!

Labels:

Wednesday, February 14, 2007

Δελφίνια, Dolhins

Για γερά νεύρα...όποιος αντέχει ας το δει.Λένε ότι τα δελφίνια είναι τα εφυιέστερα πλάσματα του ζωικόυ βασιλείου, ισως ανώτερα από εμάς διότι έχουν αγνά συναισθήματα και όχι κακία.
'Εχοντας ζήσει στην Κίνα, ξέρω την αντιμετώπιση και την αξία που δίνουν στην ζωή γενικότερα εκεί. Νομίζω ότι πέρα από την παράδοση, η στάση τους στην μοντέρνα εποχή έχει χειροτερέψει. Είναι γνωστό το πως δρουν οι Ιάπωνες διεθνώς, καταστρέφοντας το θαλάσιο πλούτο με την υπερβολική αλιεία... Αν σε ένα πράγμα μοιάζουν οι Ιάπωνες με τους Κινέζους είναι η στάση τους στο θέμα.
Ομως πριν καταγείλετε, σκεφτείτε πως συνεισφέρετε εσείς στην καταστροφή του περιβάλλοντος...τι κάνετε για να το μειώσετε τις επιπτώσεις των δράσεων σας.

This video, is tough. I you decide to see it, be prepared. Dolphins, are one of the most inteligent creatures on the planet. They are registered to be saving human as old as ancient greek salors tails.
But before you judge them, think what is your contribution to the destruction of the planet, what do you do to minimize the effects of your daily activities?

Este video é muito realistico e não vai sentir muito bem asistindo. Antes de julgar eles, eu sugeria pensar o que voce faz para contribuir na destruição do planeta. Qual sua atitude, qual medidas voce toma para minimizar a destruição dos seus atos cotidianos?

Labels:

Sunday, February 11, 2007

paginas da vida

διαβάζω για προχωρημένα πράγματα στην Ελλάδα. Τελικά δεν κατάλαβα! Υπάρχει αυτή η σειρά ή είναι φανταστικό? Επειδή εμείς εδώ δηλαδή, βλέπουμε στην κύρια σαπουνόπερα δίαφορα θεματα, λεσβίες που θέλουν να υιοθετήσουν ενά παιδί, πρώτος έρωτας καουμπόιδων πριν από το Μπρουκμπακ, ευτυχισμένο ζευγάρι γκεί με τρομερή μαμά που τους ψήνει να υιοθετήσουν κανα μούλικο, για να αποκτήσει εγγόνι...Βέβαια όλα αυτά στην Βραζιλία, όπου και γάμοι είναι εφικτοι, και υιοθεσίες, όχι ακόμα σε ένα νομοθετικό πλαίσιο που να ισχύει σε ολόκληρη την επικράτεια...
πάντα υπάρχει ένας τρόπος στηνΒραζιλία, jeito brazilhero οπως το λένε...

Labels: ,

Η αναλαμπή της στιγμής

Έλαβα μέσω εμαιλ από τον αυτην την εντυπωσιακή εικόνα. κάντε κλικ για να την δέιτε με λεπτομέρια.
Στην φωτογραφία: Ενα εντυπωσιακό θέαμα με πυροτεχνήματα, ένας υπέροχος κεραυνός σε κάποια μακρινή καταιγίδα και στη μέση ο κομήτης McNaught να συνεχίζει το ταξίδι του στο Διάστημα, μοιάζοντας όμως να συμμετέχει και αυτός σ' αυτό το σούπερ σκηνικό. Συνέβη στις 26 Ιανουαρίου, σε παραλία του Περθ της Αυστραλίας, όπου είχε μαζευτεί κόσμος για να παρακολουθήσει το θέαμα των πυροτεχνημάτων με αφορμή τους εορτασμούς της Ημέρας της Αυστραλίας!..
Αναμφίβολα μια στιγμή φευγαλεά, που αν και εντυπωσιάκή θα ειχε ξεχαστεί από τους μάρτυρές της αν δεν υπήρχε ο φωτογράφος να την αποθανατήσει...