Στίγματα

είναι ένα σημάδι που έχει χαραχτεί ή καεί στο δέρμα του προσώπου για να δηλώσει ότι πρόκειται για σκλάβο ή για εγκληματία. Αν και οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες δεν είναι φυσικά ακρωτηριασμένοι, η διάκριση έχει σαν αποτέλεσμα ψυχικά τραύματα και τον στιγματισμό. Πιστεύω ότι όποιος έχει την αυτογνωσία και έχει βιώσει το στίγμα του ομοφυλόφυλου αλλά και άλλων διακρίσεων, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει λίγο πολύ τα δίαφορα στάδια που αντέδρασε στην προσπάθειά του για κοινωνική ένταξη και αποδοχή. Απλά διαβάζοντας τα ακόλουθα διαπιστώνει κανείς πολλές συμπεριφορές στην ομοφιλοφυλική κοινότητα, όπως της ¨κακιασμένης αδερφής¨ (Νούμερο 5), ή του εύθυμου γελωτοποιού (Νουμερο 4). Συμπεριφορές που αποκαλύπτουν πικρία, έλειψη αποδοχής, συγκάλυψη του πραγματικού εγώ, υιοθέτιση προσωπείων...

Απαριθμόντας τις διάφορες κατηγορίες των αρνητικών αποκρίσεων ή αντιδράσεων στο στιγματισμό έχουμε:

1. Βασανιστικό, συνεχές και επίμονο ενδιαφέρον - συνέπεια των αισθημάτων της βαθιάς ανησυχίας, υποψίας ή υπόνοιας και ανασφάλειας.
2. 'Αρνηση (και από τον εαυτό του και από τους άλλους) ότι είναι πραγματικό μέλος μειονοτικής ομάδας.
3. Κοινωνική απόσυρση και παθητικότητα - αδράνεια
4. Συμπεριφορά κλόουν ή γελωτοποιού (gay!), στην προσπάθεια να γίνει αποδεκτός από την επικρατούσα ομάδα.
5. Πανουργία και πονηριά, πολυμηχανία - συχνά απλά και μόνο για την επιβίωση.
6. Συνταύτιση με την επικρατούσα ομάδα - ένα σημάδι μίσους για τον εαυτό του.
7. Επίθεση εναντίον και εκτόξευση κατηγόριων προς την ομάδα του, τους δικούς του (τους άλλους ομοφυλόφιλους - κι ιδιαίτερα όσους φαίνονται περισσότερο).
8. Κατευθυνόμενη προκατάληψη και διάκριση εναντίον άλλων μειονοτήτων.
9. Υπερβολικός νευρωτισμός.
10. Εσωτερίκευση και ενέργειες στο περιθώριο των αρνητικών κοινωνικά καθορισμένων στερεότυπων (η αυτοεκπληρούμενη προφητεία).
11. Υπερβολικός μόχθος για την θέση, για την κοινωνική αναγνώριση - ως αντιστάθμιση ή για την εξισορρόπηση των αισθημάτων κατωτερότητας.

'Ετσι πολλά από τα πιο ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά που συχνά αποδίδονται στις μειονότητες δεν είναι έμφυτα, αλλά είναι μάλλον άμυνες και ανταπόκριση στις διακρίσεις. Εντούτοις, όταν προκύπτουν οι αντιδράσεις αυτές, συχνά οδηγούν στην ενίσχυση των αρνητικών στερεότυπων και πεποιθήσεων.

Το ζήτημα λοιπόν είναι να συνηδητοποιήσουμε μέσα μας ότι αυτές οι αντιδράσεις είναι αποτέλεσμα εξωγενών πιέσεων, που μας οδηγούν να έρθουμε σε επαφή με τον εσωτερικό μας είναι. Πιέσεις που μας οδηγούν σε άρνηση της πραγματικής ταυτότητάς μας, συνεπώς σε ανισσοροπία ψυχική. Μια τέτοια συνηδητοποίηση, οδηγεί στην αυτοαποδοχή, και επαναφορά της εσωτερικής ισορροπίας. Ένας άνθρωπος που τα έχει πλέον καλά με τον εαυτό του δεν μπορεί παρα να υιοθετεί πλέον συμπεριφορές κανονικές, να μπορεί να αγαπήσει τον εαυτό του και τρίτους. Αν οι ομοφιλόφυλοι δυσκολεύονται περισσότερο να έχουν σταθερές ερωτικές σχέσεις αυτό είναι απόρροια της μη κοινωνικής αποδοχής και στιγματισμού, αλλά και της ψυχολογικής άμυνας σε αυτές.
Ας μην ξεχνάμε και την ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης μέσα από την απόκτηση ολοένα και διαφορετικών συντρόφων καλύπτοντας την ανασφάλεια αλλά και τον φόβο του να δωθείς ολοκληρωτικά. Συνέπεια η εναλλαγή επιφανειακών συντρόφων αποκοπή αισθημάτων από τις σεξουαλικές πράξεις, μοναξία και έλειψη επικοινωνίας και ωρίμανσης μέσα από μια σειρά συναισθηματικών σχέσεων.

Η μακροχρόνια και ευτιχισμένη σχέση για τους ομοφυλόφιλους είναι εφικτή δεν είναι μύθος! Η συναισθηματική αναπηρία αντιμετωπίζεται, αλλά θέλει κότσια.

Οι αρνητικές αντιδράσεις στον στιγματισμό από την μελέτη Ομοφοβίας: http://www.jtsears.com/intblu.htm