Saturday, October 21, 2006

«.απόδοτε ούν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»

Από το ΔΣ της ΟΛΚΕ έλαβα το ακόλουθο κείμενο και σας το παραθέτω γιατί σαφώς με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Το συγκεκριμένο χωρίο στον τίτλο οριοθετεί ξεκάθαρα την θέση της εκκλησίας από τα λόγια του ίδιου του ιδρυτή αυτής της θρησκείας...ωστόσο αυτό το χωρίο είνια που ξεχνάει κάθε φορά που ανακατεύεται με τα της πολιτείας...
Η εκκλησία δεν μπορεί να παρεμβαίνει και να παρεμποδίζει το νομοθετικό έργο της πολιτείας σε θέματα μη δικαιοδοσίας της. Οι πιστοί της ορθόδοξης εκκλησία έχουν το δικαίωμα να υπακούουν τις εντολές του πατριάρχοι, οι υπόλοιποι δεν υπαγόμαστε στην επίγεια εξουσία του...
Σας «.απόδοτε ούν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»
ή αλλιώς κυρ Χριστόδουλε κοιτατε την δουλειά σας!!!



ΑΝΟΙΚΤΗ ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ
ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
18.10.2006

ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
«.απόδοτε ούν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»
Ματθαίος κβ΄ 21

Διαβάσαμε χθές τις τελευταίες δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης
Ελλάδος κ. Χριστόδουλου, στην εισήγησή του στο Συνέδριο γάλλων συμβολαιογράφων για την αναγκαιότητα προστασίας του θεσμού της οικογένειας στα πλαίσια τού Ευρωπαϊκού Δικαίου. Ο κ. Χριστόδουλος δηλώνει πλέον ανοιχτά τις θέσεις του για θέματα που αυτήν την στιγμή είναι πλέον πραγματικότητα στην Eυρώπη και τον κόσμο, όπως το θέμα του γάμου μεταξύ ζευγαριών τού ίδιου φύλου καθώς κι εκείνο του δικαιώματος της υιοθεσίας από ένα ζευγάρι ή από ένα άτομο.
Μιλάμε βέβαια πάντα για τον πολιτικό γάμο. Ο πολιτικός γάμος είναι αστικό δικαίωμα και η Εκκλησία έχει πάρει θέση από την στιγμή που έλαβε ισχύ στην Ελλάδα το 1982. Η Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας ενστερνίζεται την ήδη υπάρχουσα θέση ότι ο πολιτικός γάμος δεν «γκρεμίζει» την οικογένεια αλλά την εμπλουτίζει με βάση τον πολιτισμό και την κοινωνία του σήμερα. Ο γάμος δεν είχε από την αρχή της υπάρξεώς του την μορφή που έχει σήμερα. Σε διάφορες χρονικές περιόδους και εποχές και σε διάφορες κουτλτούρες και
πολιτισμούς είχε μορφές που δεν είχαν αναγκαστικά αναγνωρισθεί από την όποια εκκλησία. Ο κύριος Χριστόδουλος μιλάει ξαφνικά σήμερα σαν να αγνοεί κάθε άλλη κουλτούρα και πολιτισμό, με την μισαλλοδοξία χριστιανών άλλων πιο σκοτεινών αιώνων.
Οι κοινωνίες σήμερα προχωρούν σε ένα διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας στηρίζοντας την θέση ότι το δικαίωμα της πίστης σε όποια θρησκεία είναι δικαίωμα της καθεμιάς και του καθενός και όχι υποχρέωση, και αυτή είναι η αρχή που επικρατέι σήμερα σε κάθε δημοκρατική κοινωνία Η εκκλησία δεν πρέπει να παρεμβαίνει στο έργο της Πολιτείας δημιουργώντας διακρίσεις μέσα από την ισχύ που της δίνει η θέση της - «. απόδοτε ούν τα
Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» Ματθαίος κβ΄ 21 .
Το γεγονός ότι συνεχίζουν να τελούνται γάμοι δείχνει την υπαρκτή επιθυμία από την μεριά των ζευγαριών και ως αστικό δικαίωμα θα συνεχίσει όσο η κοινωνία νοιώθει την ανάγκη τέλεσης γάμου. Αντίστοιχα η κατακόρυφη αύξηση των διαζυγίων δείχνει την ανάγκη αλλαγής της μορφής που ο γάμος έχει σήμερα.
Ο πολιτικός γάμος μεταξύ ζευγαριών του ίδιου φύλου δεν πλήττει την ύπαρξη του γάμου αλλά την διευρύνει, καθώς επιτρέπει σε κάθε πολίτισσα και πολίτη ανεξάρτητα από το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό να έχει πρόσβαση στα ίδια δικαιώματα.
Αναρωτιόμαστε αν ο κ Χριστόδουλος προτιμά παιδιά πεταμένα στα σκουπίδια, σε νοσοκομεία και ιδρύματα ή εξαναγκαμένα σε πορνεία από το να τα υιοθετεί μία ή ένας ενήλικας. Τα κριτήρια γονεϊκότητας στις δημοκρατικές πολιτείες είναι τα ίδια ακριβώς για όλες και για όλους χωρίς καμία διακρίση. Ο κύριος Χριστόδουλος απειλήθηκε με την αντικατάσταση των λέξεων μητέρα και πατέρας στην ληξιαρχική πράξη της Ισπανίας με εκείνη των γεννητόρων. Είναι όμως πολύ γνωστό και αποδεκτό από πάντα ότι μητέρα και πατέρας είναι εκείνοι που μεγαλώνουν το παιδί για οποιουσδήποτε κοινωνικούς ή άλλους λόγους.
Στον Καναδά εδώ και δύο χρόνια έχει ψηφισθεί το δικαίωμα του πολιτικού γάμου σε ζευγάρια του ίδιου φύλου, ενώ ο πολιτικός γάμος για ετερόφυλα ζευγάρια ισχύει προ πολλών ετών. Στην Ελλάδα ισχύει από το 1982.
«Πυρηνική έκρηξη ισχύος» δεν συνιστούν οι νέες μορφές οικογένειας που δίνουν ίσα δικαιώματα σε όλες τις πολίτισσες και όλους τους πολίτες και οι ενώσεις ανθρώπων που ώριμα αποφασίζουν τον πολιτικό γάμο χωρίς θρησκευτικές ή κοινωνικές πιέσεις, αλλά οι γυναίκες και τα παιδιά που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης ετερόφυλων ως τώρα οικογενειών. Οι κοινωνίες ποτέ δεν ήταν ιδανικές και συμπαγείς μόνο μέσα από την αμοιβαία συνεργασία, ανεκτικότητα, αλληλεγγύη και την αναγνώριση της διαφορετικότητας δημιουργούν πολιτισμό και πρόοδο σε κάθε άλλη περίπτωση δημιουργούν
πολίτισσες και πολίτες που πράττουν δυσμενείς διακρίσεις, εκτρέφουν την αδικία, καταδυναστεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ταπεινώνουν την ειρήνη και ευτελίζουν το ανθρώπινο γένος.
Ο κ. Χριστόδουλος θα έπρεπε να γνωρίζει λίγη περισσότερη Ιστορία πριν μάς μιλήσει για «το αίσθημα της παράδοσης του γαλλικού έθνους». Ακριβώς αυτό τους «.το άνοιγμα στην νευματική καινοτομία και το έντονο αίσθημα της παράδοσης.» τούς έκανε να δημιουργήσουν προ δέκα ετών το αστικό συμβόλαιο συμβίωσης PACS που περιλαμβάνει όλες τις μορφές σεξουαλικού προσανατολισμού, . Σήμερα πια στην πράξη μέσα από έρευνες και μελέτες αποδείχθηκε πως η PACS επιτρέπει την ύπαρξη διακρίσεων, και η Γαλλίδα Moniquie Saliou γραμματέας Διεθνών σχέσεων PS (κόμμα των Πρασίνων) δήλωσε τον Απρίλιο του 2006 πως η Γαλλία προχωρεί κι αυτή μαζί με όλο και περισσότερες χώρες στον πλανήτη στην θέσπιση του πολιτικού γάμου και για τα ζευγάρια του ίδιου φύλου.

Ως τώρα κύριε Χριστόδουλε μόνο την άγνοια, την επιθυμία, την μη χρήση προφυλακτικών ή αντισυλληπτικών μεθόδων και ο βιασμός, γνωρίζουμε ως αιτίες δημιουργίας παιδιών, όμως η επιθυμία ως ελέυθερη βούληση, μετά από ώριμη σκέψη είναι δικαίωμα όλων όσων θέλουν να γίνουν γονείς . Κανένα παιδί στο κόσμο από υπάρξεως των ανθρωπίνων όντων δεν ρωτήθηκε για το να γεννηθεί ή όχι. Εκτός αν ξέρετε κάτι που εμείς αγνοούμε.

Με την δέουσα τιμή

το ΔΣ της ΟΛΚΕ.

Labels:

Wednesday, October 18, 2006

BROKEBACK MOUNTAIN and conclusions

gayrightsgreece: BROKEBACK MOUNTAIN: ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ
H θεμελιώδη αξιοπρέπεια των αντρών που δεν μπορούν, παρά τον έρωτα, παρά την ηδονή, να απελευθερωθούν από τη ντροπή που κάποιοι άλλοι τους έχουν βάλει στο κεφάλι.

Labels:

Friday, October 13, 2006

Ανήλικε ερωτευμένε...

Αποκαλύπτεις στους γονείς ποιος είσαι, τι περίμενες ότι όλα θα ήταν όπως πριν? Οι πράξεις μας έχουν συνέπειες, επιρεάζουν τους άλλους...θα πρέπει να αντιμετωπίσεις ότι έρχεται...ξεκίνησες μια διαδικασία, θα πρεπει να την ολοκληρώσεις, νομίζεις ότι επειδή η ηλικία των γονιων σου είναι πολυετής σημαίνει ότι δεν μαθαίνουν, δεν εξελίσσονται? Εσύ τους τάραξες τον κόσμο τους, σαν ένα παιδί που έριξε ένα βότσαλο στα ήρεμα νερά μιας λίμνης, το βότσαλο δημιούργησε έναν πίδακα και κυκλικά κύματα διαπέρασαν μέχρι τις ακτές ολάκερη την λίμνη, όμως μετά από λίγο η λίμνη επιτρέφει στην κανονικότητα. Δεν άλλαξε τίποτα? Όχι! Άλλαξε, η λίμνη χώνευσε ένα βοτσαλο, και το έκανε δικό της. Η ισορροπία επανήλθε με ένα βότσαο παραπάνω στον βυθό. Είναι η ίδια λίμνη με το πριν, αλλά εμπλουτίστικε με ένα βότσαλο, η στάθμη της ανέβηκε όσο ο όγκος του βότσαλου...
Αργά ή γρήγορα μια νέα ισσοροπία θα επανέλθει στις ζωές σας, ίσως η νέα ισορροπία να είναι πολύ καλύτερη... Tουλάχιστον θα είναι μια πιο ειλικρινής ισορροπία.
Άλλωστε ότι έγινε έγινε...
Πίστεψέ με είναι για το καλύτερο.

Labels:

São paulo εξόρμηση

Αυριο πάμε σαο Παολο...αυτήν την φορά απλά για διασκέδαση...
Την τελευτάια φορά που πήγα ήταν για δουλεία και το λίγο που έκανα στον πολιτιστικό τομέα ήταν απογοητευτικό. Διάβασα στον Σαοπαολοραμα ότι υπάρχει έαν χοροθέατρο με 13 ταυτόχρονες χορογραφίες... γεμάτος με προσμονή πλήρωσα το εισητήριο και εκγλωβίστικα σε ένα πειραμιατκό θέτρο με 13 τύπου; που ο καθένας έκανε μια δική του παλαβομάρα... οκ κανα 2 ήταν εως και συμπαθιτικά... άτιμη παραπλανητική περιγραφή του θεάματος...με ξεγέλασε Καθαρή ατυχία...ελπίζω αυτό το Σαββατοκύριακο να έχουμε πιο πολύ τύχη...

Labels:

Wednesday, October 11, 2006

A 6 year old girl, felt the death of her father in an airplane crash GOL 1907


Η 6χρονη Hannah Kowalski, προέβλεψε τον θάνατο του πατέρα της από το τραγικό αεροπορικό ατύχημα με μαρτυρίες της μητέρας και της δασκάλας της. Η ίδια έχει άρνηση του θανάτου του πατέρα και επαναλαμβάνει στην μητέρα της ότι ο πατέρας της θα επιστρεψει.

A menina Hannah Kowalski, 6 anos, pressentiu a morte do pai, o antropólogo alemão Andreas Kowalski, 41 anos, uma semana antes da queda do Boeing 737-800 da Gol, no último dia 29. A revelação foi feita pela criança na sala de aula, entre soluços, à professora.

"O avião do meu pai vai explodir", disse a menina.

No dia e horário do acidente, segundo relato de uma vizinha de Hannah, a menina disse que o avião onde o pai viajava tinha explodido. A menina teria feito a afirmação quando visitava uma amiga, perto de casa, em Brasília (DF). Por volta das 17h do dia 29 de setembro, o Boeing da Gol caiu na fronteira entre o Mato Grosso e o Pará, com o pai de Hannah e outras 153 pessoas a bordo. Todos morreram.

A aparente premonição de Hannah foi relatada pela professora e a vizinha à mãe da garota, a jornalista maranhense Dalva Veloso Kowalski, 46. Ela não se preocupou em pincípio, creditando as frases a um sonho ou influência da televisão. "Eu vi, mas o meu pai estava do lado de fora", contou a menina, já depois da queda do avião. "Agora, meu pai é um anjo", disse.

Hannah demorou para aceitar a morte do pai. "Inventava desculpas para a ausência dele, dizia que já viria em outro vôo", conta Dalva, ela mesma, ainda incrédula com a brusca mudança de vida. "Ainda não acredito que ele não vai voltar", confessa a jornalista, que só se refere ao marido conjugando os verbos no presente.

Andreas, que vivia com a família em Brasília há dois anos, estava na Amazônia ajudando amigo a comprar peças indígenas para museu na Áustria. Após cinco semanas, deu uma parada rápida na capital para matar as saudades da filha e voltou. "Ele foi até o shopping, programa que detestava. Parece até que estava se despedindo", lembra Dalva.

A jornalista relembra os primeiros momentos no aeroporto, quando piscava no painel "Vôo 1907 - procurar companhia" e ouvia alguém dizer "parece que teve um acidente". "Achava que o avião tinha pousado, que ele estaria ajudando os outros. Sou jornalista, sei que um avião não desaparece simplesmente. Mas precisava acreditar naquilo", relatou Dalva, ontem, após ter cremado o corpo do marido. Dalva agora planeja voltar a viver na Alemanha, para onde vão as cinzas de Andreas. Lá também foi onde a filha nasceu e vivem os sogros.

O ministro da Defesa Waldir Pires afirmou ontem que os pilotos americanos não precisam mais permanecer no Brasil pois isso não é mais fundamental para as investigações. "É decisão judicial (a de mantê-los aqui). Não é do governo brasileiro", afirmou. Ele voltou a dizer que o piloto Joseph Lepore foi "leviano ao afirmar categoricamente que teria de voar a 37 mil pés" entre Brasília e Manaus.

Pires já havia usado o termo na segunda-feira quando se referiu à informação de Lepore de que voava a 37 mil pés seguindo plano de vôo da Embraer. A Polícia Civil de Mato Grosso vai ouvir novamente os pilotos Lepore e Jan Paul Paladino. Em depoimento, os pilotos disseram que deveriam voar a 37 mil pés, mas foram desmentidos pelo plano de vôo.

"Ela diz que o pai vai voltar"
"Hannah bloqueou a morte do pai. Ela não fala sobre isso e pede pra eu parar de chorar porque ele vai voltar. Quando ela disse que o avião do pai tinha explodido foi exatamente a hora em que ele estava caindo. O Andreas era tão apaixonado pela filha que deve ter pensado nela nessa hora e ela deve ter sentido ou visto alguma coisa. Não entendo como alguém que foi à Guerra do Kosovo dar ajuda humanitária, que passou por tanta coisa, foi morrer logo num acidente do avião."

Maria Dalva Veloso Kowalski, 46 anos, jornalista

Labels:

Friday, October 06, 2006

Gay Βιβλιογραφία στα ελληνικά: No 355

Gay Βιβλιογραφία στα ελληνικά: No 355
Είναι και αυτή μια άποψη... αλλά νομίζω ότι το έθεσε με έναν τρόπο ενδιαφέρον. Μπορώ να συμφωνήσω ώς έναν βαθμό. Άλωστε όλα αυτά είναι τόσο υποκειμενικά...

Labels:

Tuesday, October 03, 2006

11/9 exlpained by physics...

Cyco send me today this link. It seems to make sence, but on the other hand I do not have the knownledge to check if it is right or not...check out for yourselves...
911physics
By the way, the spirit I am visiting claims that the story is totally different from the oficial one....that it was planned by USA...very hard to believe, but who knows maybe there is some basis after all...

Well always the most strange part of 9/11 was the pentagon...
check out this, very enlightening too. this is almost an X-file

pentagon strike

Sunday, October 01, 2006

Το τέλος της μοναχικότητας

Η ζωή μου σημαδεύτικε εξ απαλών ονύχων από την μοναχικότητα. Αν και από την φύση μου είμουν κοινωνικότατο παιδί, και λόγω της προέλευσής μου ξεχώριζα από το μαιευτήριο ακόμα από όλα τα γαλακτερά ξανθοκέφαλα γερμανάκια, οπότε είμουν διαφορετικός, μια μελαχρινή μειονότητα αλλά δεν ένιωθα την δίακριση, γιατί ως προσωπικότητα εντασσόμουν άμεσα στο γκρούπ και ξεχώριζα εντασσόμενος μαζί τους. Μάλιστα αν και Έλληνας, τα γερμανικά αποτέλεσαν την πρώτη μου γλώσσα αφού εκεί περνούσα το μεγαλύτερο τμήμα της ημέρας. Οι 1-2 ώρες με τους εργαζόμενους γονείς δεν αρκουσαν για να υιοθετήσω την κουλτούρα. Λένε ότι το παιδί διαμορφώνεται μέχρι τα 3 χρόνια, αν αυτό ισχύει, τότε θα έπρεπε να είμουν ένας γερμανός 100%, όμως οι άνθρωποι είμαστε σαν τα κρεμύδια και όσο μεγαλώνουμε τον πυρήνα καλύπτουν άλλα στρώματα, και έτσι αλλάζουμε και εξελισσόμαστε.
Όταν στα 3-4 πρώτα χρόνια της ζωής μου οι γονείς μου πήραν την απόφαση της επιστροφής, εγκατασταθήκαμε στην Αθήνα, και εγώ ένα χαρουμενο Γερμανάκι μεγαλωμένο στην φύση της Βαυβαρίας, με τον πλούτο και την καθαριότητα να επικρατόυν παντού, ξαφνικά προσγειώθηκα ανώμαλα στην μολυσμένη και βρώμικη δυτικών προαστίων Αθήνα. Το σοκ, μεγάλο, αδύνατο να επικοινωνήσω στην γλώσσα μου, αποκομένος άπό τους γνωστούς συγγενείς της Γερμανίας και παιδικόυς φίλους, νηπιαγωγούς, βρέθηκα σε απίστευτη απομόνωση, σε ένα σκοτεινό ισόγειο, μιας κεντρικής λεωφόρου...Οι γονείς, οι μόνοι που μιλούσαν την γλώσσα μου, με αφήναν με την γιαγία μου από το χωρίο, η οποία δεν μπορουσε να με καταλάβει. Για να της πω να μου δώσει νερό, την τράβηξα λένε μέχρι τον νεροχύτη και με τα χέρια της έδειξα πως πίνω...Καημένη και αυτή τι θα τράβηξε με εμένα. Έτσι αναγκάστηκα να ζήσω στην απομόνωση και βρήκα διέξοδο στην μοναχικότητα μου...Για χρόνια πίστευα ότι αν δεν είχαμε μετακομίσει θα ήμουν καλύτερα, και ότι η προσωπικότητα μου θα είχε εξελιχτεί διαφορετικά, κάτι που το δούλεψα αργότερα και είδα ότι δεν ήταν έτσι.
Τα επόμενα χρόνια, απαρνήθηκα ότι γερμανικό μέσα μου και υιοθετούσα ότι αντιστοιχούσε σε ελληνικό, η προσαρμογή μου στο νεοελληνικό περιβάλλον ήταν αναγκαία για την επιβίωση μου. Πέρασε μια περίοδο που μιλόυσα μισά ελληνικά και μισά γερμανικά, ώσπου εξάλειψα τις γερμανικές λέξεις με τις ελληνικές...
Στο σχολείο υπήρχαν διάφορα παιδικά τραύματα, είμουν ο γερμανός, ο ναζί και άλλα τέτοια χαζά...στο δημοτικό είμουν σε μια τάξη όπου είμασταν για 6 χρόνια 3-4 αγορια. τα αγόρια ήταν εξαιρετικά μέτρια και αδιάφορα ως προσωπικότητες, το επίπεδό τους κρίνοντας από την σημερινή εξέλιξη ήταν χαμηλό...έτσι μεγάλωσα σε μια ιδιαίτερη μοναχικότητα, διαλογιζόμενος αρκετά με τον ίδιο μου τον εαυτό...ώσπου ανακάλυωα τα βιβλία...εκεί έγινα φύτουλα στα εξωσχολικά, και την κατάβρισκα μονάχος, ύστερα ξεκίνησαν οι ερωτικές περιπέτειες και μια ζωή στα κρυφά, ανέπτυσσα ενδιαφέροντα μυστικηστικά και γενικά το απολάμβανα να είμαι μόνος μου. διαμόρφωνα τον χώρο μου και από τα 9 μου είμαουν σε ξεχωριστό διαμέρισμα δίπλα στους γονείς μου.
Μπορεί μετά το γυμνάσιο και ειδικά το Λύκειο να ξεκίνησα να είμαι πιο κοινωνικός και με φίλους που έχω ακόμα και σήμερα αλλά η μοναχικότητα μου ήταν το απολαυστικό μου καταφύγιο.
Φοιτητής στην Αθήνα, εξακολούθησα την ίδια ζωή, μόνο που άρχισα τα τρελά ταξίδια, δίεσχισα την Σερβία τον καιρό του πολέμου, αλώνισα κυριολλεκτικά την ευρώπη...γνώρισα πολύ κοσμο, έμαθα να προσαρμοζομαι, και άνοιξαν οι ορίζοντές μου... έπειτα γνώρισα την πολύχρονη τελευταία μου σχέση, άνθρωπος κατά πολύ πιο μοναχικός, με επάγγελμα που απαιτουσε την απομόνωση, δέσαμε τις μοναξιες μας, και αυτό κράτησε πολύ και ήταν όμορφο...Όμως στα 30 πια, ήθελα την δέσμευση, το μοίρασμα, την κοινή ζωή, κάτι πολύ πιο στενό, δεσμευτικό, το αποζητουσα, και εκεί κατέρευσε το οικοδόμημα, όμως στάθηκα τυχερός, σύντομα βρήκα το έτερο μου ήμιση σε αυτήν την ζωή...
και από εκείνη την στιγμή δεν μπορώ πια να ανακαλέσω την μοναχικότητα...τώρα υπάρχει πάντα η γλυκία του παρουσία, και την απουσία του διαδέχεται η μοναξιά, μια μοναξία καθόλου δημιουργική, μια, αργή και καταθλιπτική σιωπή, που μονο ο χρόνος με το πέρασμα του μπορεί να λύσει...
Μόλις 3 μέρες και μοιάζουν αίώνας από τότε που έφυγες...ίσως και το ότι είμαι στους χώρους μας τους φορτισμένους από την κοινή ζωή να μην βοηθάει, αλλά πίανω το βιβλίο και δεν διαβάζεται, ανοίγω την τηλεόραση και δεν αντέχεται, δουλεύω στον υπολογιστή και χάνω διαρκώς την συγκέντρωσή μου....
και τώρα πάλι ξενυχτάω, μη θέλωντας να γυρίσω στο κρυο μας κρεβάτι...
είναι τελικα βάσανο η αγάπη, μα τόσο γλυκό...
δεν βλέπω την ώρα να γυρίσεις...

Labels: