Μάχη του Υλισμού - πνευματισμού

To Θιβέτ ήταν ένα μαγικο ταξίδι. Ταυτόχρονα ήταν απίστευτα θλιβερό, διότι έβλεπες την γενοκτονία αυτού του λαού. Οι θιβετάνοι είναι ένας λαός μοναδικός, δεν ζουνε στην δική μας υλική διάσταση, αλλά θα έλεγες ότι ζώντας στην στεγη του κόσμου, έχουν πρόσβαση απευθεία με το Θεό. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια άλλη ανθρώπινη κοινότητα πιο θρησκευόμενη από αυτούς... Και το γεγονος οτι αντιμετωπίζουν του κινέζους κουμουνιστές από την ανθρώπινη ράτσα την πιο υλιστική έκφραση του εγωϊσμού στον πλανήτη γη, δείχνει το πόσο υπάρχει ένας πόλεμος σήμερα στην γη μεταξύ πνευματισμού και υλισμού..
Τον πόλεμο αυτό τον ζόυμε διαρκώς, και συμμετέχουμε ενεργά. Φαινομενικά οι άνθρωποι απομακρύνονται από την εκκλησία, αλλά ουσιαστικά δεν είναι αυτό ένα στάδιο στην αναζήτηση της πραγματικής ουσίας? Η ορθόδοξη ή καθολική εκκλησία δεν μπορεί να επνεύσει τα ιδεώδη της σε κανέναν, όχι δίοτι λείπει η πνευματική υπόσταση, αλλά διότι έχει διαφθαρθεί από τον υλισμό. Και για αυτό κερδίζουν έδαφος οι διάφορες παραθρησκευτικές οργανώσεις, όπου οι άνθρωποι αναζητούν ελπίδα σε κάτι που εμφανίζεται πιο ειλικρινές.Η πίστις, η ελπίς, η αγάπη, και από τα τρια το σημαντικότερο είναι η αγάπη έγραψε ο Απ. Παυλος, και πραγματικά είναι στοιχεία στα οποία όλοι κατατρέχουμε στην δύσκολη στιγμή. Ακόμα και αν δεν πιστέυεις, επικαλείς τον θεό... Και μπορούμε να δουμε ότι ο απόλυτος υλισμός όταν επικράτησε σε κουμουνιστικά καθεστώτα, ήταν ουσιαστικά αναπόφευκτό να εκφραστεί ως απολυταρχικές διτατοριές, αποκόβωντας την επικοινωνία, επιδιώκντας να ελέγξει και να επιβαλει στους συνανθρώπους τις εγωϊστικές επιθυμίες μια ελιτ.Σήμερα οι άνθρωποι ζούμε μια επανάσταση επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης πρωτόγνωρη. Με αυτήν την συνθηκη δεν υπάρει άλλος τρόπος παρα η κατάρευση τέτοιων καθεστώντων, αλλά η παγίδα του υλισμού πήρε την έκφραση του καταναλωτισμού, που με την ακραία εγωϊστική μορφή αμερικάνικου στυλ, προκάλεσε συνέπειες και βλάβες σε συνειδήσεις και περιβάλλον, που γέννησε ρεύματα αντιστασης όπως η οικολογία που δεν είναι άλλο από την εξισσορόπηση της ανταλαγής ενέργειας. ¨Οτι κάνουμε επιστρέφει σε εμάς, είναι το νοήμα, και αυτό συμβαίνει ενεργιακά σε όλα τα επίπεδα...Είμαστε σε μια φάση που αλλάζουμε συνειδητότητα, αντιλαμβανόμαστε ότι ο παιδικός εγωίσμος της ανθρωπότητας, πρέπει να περάσει σε μια ωρίμανση, και σήμερα βιώνουμε αυτήν την εφηβεία, όπου μαθαίνουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας.
Είμαστε στην αναζήτηση της πραγματικής πνευματικής ουσίας και όχι στους τύπους. επικοινωνούμε με άλλες κουλτούρες άλλα πιστεύω και διαπιστώνουμε ότι αν στους τύπους φαίνονται ολότελα διαφορετικά, τα μυνήματα ουσιαστικά είναι τα ίδια. Κατακτώντας την πίστη, την ελπίδα και κυρίως την αγάπη, ισσοροπούμε το περιβάλλον μας, την ψυχική μας υπόσταση, την διάθεση για ζωή και πρόοδο.Ο υλισμός, δεν προωθεί την αγάπη, αλλά τον εγωϊσμό και οι ακόλουθοι του, υποφέρουν από ανισορροπίες στην υγέια (παχυσαρκεία), αδιαφορία για τους έξω από εμένα (έγκλήματα, βιασμοί, καταπάτηση των αλλων) και ψυχολογικά προβλήματα (κατάθλιψη, χωρισμοί, ασταθείς σχέσεις, ανικανοποίηση). Η εκφράσεις αυτών των προβλημάτων και των συνεπειών τους, γίνονται πιο έντονες σε περιόδους κρίσεων, όπως η αύξηση κρουσμάτων απελπισμένων ανέργων που η ζωή τους ήταν η καριέρα, και με την απώλεια της θέσης εργασίας αρπάζουν ένα όπλο και θερίζουν τον θάνατο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καταφύγιο, έχουν την αυταπάτη ότι η ζωή είναι μια εγγυηση, αλλά οι περίοδοι κρίσεως, είναι μια ευκαιρία αναδιοργάνωσης και αναθεώρησης.Ο υλισμος είναι καταδικασμένος διότι δεν μπορούμε να ζήσουμε ως σύνολο ώντας εγωϊστές, πρέπει να υπάρχει συνέργεια, μέσα από τον σεβασμό. Μόνο έτσι εξελισσόμαστε, δίοτι κανείς δεν μπορεί να εξελιχθεί απομονωμένος... Και η κρίση οικονομίκη ή άλλη αν αλλάξεις οπτική γωνία είναι μια ευκαιρία. Από την οικονομική κρίση του 70, όταν απολύθηκαν οι τεχνικοί προγραματισμού από τον στρατό στις ΗΠΑ, για να επιβιώσουν άρχισαν να σχεδιάζουν Η/Υ για οικιακή χρήση, και ξεκίνησε η θεμελίωση της επικοινωνιακή επανάσταση του σήμερα.
Η ζωή είναι διαρκής εναλλαγή και μάχη... αυτό την κάνει άλλωστε τόσο ωραία, η ποικιλομορφία της, οι τόσο διαφορετικές εμπειρίες που προσφέρει. Όμως δεν αντιλαμβανόμαστε τό πόσο εμείς ευθυνώμαστε για την ποιότητα της ζωης μας. Εμείς διαμορφώνουμε τις συνθήκες στις οποίες ζούμε, έχουμε απόλυτη ελευθεριά μεταμόρφωσης ακόμα και στις χειρότερες δυνατές συνθήκες. Το κλειδί αυτής της μεταμόρφωσης είναι η σκέψη. Ναι, το επίπεδο των ιδιαίτερων σκέψεων καθορίζει την υγεία μας, τις σχέσεις μας, την επιτυχία μας, την ευτυχία μας. Αυτό είναι κάτι που διαρκώς αποκαλύπτεται από τα μπεστ σελλερς της αυτοβοήθειας, ή από ταίνίες, ή από όποιων κάνει ψυχανάλυση...
Η σκέψεις μας είναι κύματα προβολής του εγώ στο σώμα μας, στους συναθρώπους μας, στους στόχους μας. Κάθε ενας από εμάς έχει άλλους στόχους, και η επίτευξή τους μας κάνει ευτυχείς. Αν σκέπτεσαι διαρκώς αρνητικά, προκαλείς μακροχρόνια καρκίνο στο σώμα σου, ή άλλες αρρώστιες που σήμερα διαρκώς αποκαλυπτονται οι συνέπειες της μοντέρνας ζωής στην υγεία όπως το στρες για παράδειγμα.
Αν αλλάξουμε τον τρόπο σκέψεις μας, θα εκπλαγούμε με το τι η ζωή μας θα μας φέρει. Το έχω κάνει πολλές φορές στην ζωή μου, και ανακάλυψα ότι πραγματικά το σύμπαν θα συνομωτήσει υπέρ της επιθυμίας με τρόπους που δεν φαντάζομαι...
Για παράδειγμα, μεγάλωσα δίπλα σε ενα δάσος της Γερμανίας, και στα 4 χρόνια μου μετακόμισα σε μια άθλια μολυσμένη μεγαλούπολη. Η αγάπη μου για την φύση, με έκανε πάντα να ονειρεύομαι μια κατοικία κοντά στην φύση, αλλά κοντά σε μια μεγαλουπολη που θα πρόσφερε μια κοινωνική ζωή και ευκαιρίες πνευματικής ανάπτυξης. Σήμερα ζω δίπλα σε ένα πάρκο, τα κολύμπρι πετάνε μέχρι το μπαλκόνι μου, είμαι σε μια μεγαλούπολη αλλά όχι μολυσμένη, και ζώ στην Βραζιλία, την πατρίδα του πνευματισμού...
Ποτέ δεν θα φανταζόμουν έτσι το σενάριο...Αλλάξτε σκέψεις. Πιστη, ελπίδα και αγάπη είναι όλα τα εφόδια που χρειαζόμαστε για να πετύχουμε την ευτυχία...

Free will is the only way

Sidônio explained to me that it could constrain her to hear us, forcing her to submit, without reservations, to our influence; however, similar attitude on our side would implicate the educational possibilities. Isaura, in the back of the room, was a lady of the own destiny and in the intimate experience, she had the right of commiting errors in order to learn better - the right road of defense of her own happiness. There I was, in order to help her, by all means possible, in the preservation of the physical forces, but not to restrict her to attitudes with which she still could not agree espontaniously, not even in the name of the good that doesn't claim slaves in its action and, yes, free servants, happy and optimists.
With great surprise for me, the dedicated guardian continued explaining that that lady, indeed, stopped extensive possibilities in the service to her fellow humans creatures. In case she wanted to lose them temporarily, there is no other resource that fit us except the one current of the own will, until one day she got her own awakening in a plan of higher understanding. She knew very well that her husband was not her exclusive property, that the crazy jealousy could only drive her to dangerous spiritual situation, she didn't ignore that the Master's word exhorted the devotees to pardon and love so that even the most misfortunate companions wouldn't project to the deep cliffs of a highway. However, if such purposes were long on the contrary line to the itinerary that the superior plan had drawn, would only remain for us to leave her bounded to the circles of the mind in discouragement or in despair, so that time taught her, her own readjustment.
After patient elucidations, Sidônio ended in a melancholic smile:
- Education doesn't come for imposition. Each Spirit will owe himself the sublime ascension or the deplorable fall.
text from the book, writen through the medium Chico Cândido Xavier, book: Libertation - by the spirit André Luiz. The book is a classic of the Brazilian Spiritism, and one of the series inspired from that spirit


O benfeitor explicou-me que poderia constrangê-la a ouvir-nos, obrigando-a a submeter-se, sem reservas, à nossa influência; no entanto, semelhante atitude de nosso lado implicaria a supressão indébita das possibilidades educativas. Isaura, nos fundos do quarto, era senhora do próprio destino e, na experiência íntima, dispunha do direito de errar para melhor aprender - o mais acertado caminho de defesa da própria felicidade. Ali estava, a fim de ajudá-la, quanto possível, na preservação das forças físicas, mas não para algemá-la a atitudes com que ainda não pudesse concordar espontâneamente, nem mesmo em nome do bem que não reclama escravos em sua ação e, sim, servidores livres, contentes e otimistas.
Com grande surpresa para mim, o prestimoso guardião continuou explicando que aquela senhora, efetivamente, detinha extensas possibilidades no serviço aos semelhantes. Caso quisesse perdê-las temporàriamente, outro recurso não nos cabia senão o de entregá-la à corrente da própria vontade, até que um dia conseguisse ela própria despertar em plano de compreensão mais alta. Sabia, à saciedade, que o marido não lhe era propriedade exclusiva, que o ciúme tresloucado só poderia conduzi-la a perigosa situação espiritual, não ignorava que a palavra do Mestre exortava os aprendizes ao perdão e ao amor para que os companheiros mais infelizes não se projetassem nos despenhadeiros fundos da estrada. Entretanto, se os seus desígnios se demorassem na linha contrária ao roteiro que o plano superior lhe havia traçado, só nos restaria deixá-la circunscrita aos círculos da mente em desânimo ou em desespero, a fim de que o tempo lhe ensinasse o reajustamento próprio.
Depois de pacientes elucidações, Sidônio concluiu num sorriso melancólico:
- Educação não vem por imposição. Cada Espírito deverá a si mesmo a ascensão sublime ou a queda deplorável.
Chico Cândido Xavier - Libertação - pelo Espírito André Luiz

Mankind is no island

Beeing in Rio de Janeiro Jobin Airport, I saw this worth seeing it...
won a serious trophy in sort films.
.....
Pascua is near, Πασχα είναι κοντά...

returning from 3 days in Goiania, a city near the brazilian capital. Since a few days took a decision to change my life style, started to excersise, had been neglicting myself for a long time, with the excuse of loads of work that I do have..

Goiania is a nice city, full of trees and small parks, I jogged around, even did taichi... Felt nice. Still I got a bit disapointed by the people, I was there a guest, offering exciting news, everybody did an exam for free at my expenses, and when the event finished, they all abandoned me, did not invite for lunch or dinner... I do not konw if this is really an attitude...
More and more I am convinced that brazilians are very kind, treating you very nice, but in the truth they do not have the hospitality feeling we greeks have. I am 5 years in this country, and do not have ONE friend... Ok, this is partially my fault but, I never had difficulties to make friends, even in China where it is almost impossible, I have a really good friend...
I do not know, but I am really impressed, thank god my love life is compensating even for this...