οικοδομή - obra - and their happy end stories

Όταν ξεκίνησα την ζωή μου εδώ στην Βραζιλία, ήδη υπήρχε το σχέδιο για την ανέγερση ιδίοκτητης στέγης της κλινικής, είχε αγοραστεί η γη, και είχε προσληφθεί ο αρχιτέκτονας για να κάνει το σχέδιο και να βγεί η οιδομική άδεια...

Μετά από την εμπειρία μου έχω την εντύπωση ότι οι αρχιτέκτονες είναι εκείνο το κομάτι που λιγότερο από ολα χρειάζεται μια οικοδομή...και δεν θα έπρεπε να την έχω αυτήν την εικόνα, αλλά αποδείχτηκε ότι οι αρχιτέκτονες τραβάνε γραμμές, και δεν λαμβάνουν υπ όψη τους όυτε τις πραγματικές διαστάσεις ούτε τους κανονισμούς στους οποίους πρέπει να υπάγεται το κτίσμα ανάλογα με την χρήση του...Βέβαια είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν επαγγελματίες που είναι σωστοί και ζουν τα προβλήματα και είναι "ψημένοι", οπότε κάνουν μια δουλεία σωστή...
Το πρώτο λοιπόν σχέδιο ήταν το ακόλουθο... τελείως έξω από το επιθυμητό και με απόλυτο κοινότυπο σχέδιο και με μεγάλη απώλεια χώρων.


Το κτίριο είναι σε μια πολλά υποσχόμενη περιοχή, με αρκετή επιχειρηματική δραστηριότητα. Θα περιλάμβανε, την ορθοδοντική κλινική,2 ιδιωτικά ιατρεία, μια μεγάλη αίυοθσα εκδηλώσεων ή αμφιθέατρο, 2-3 γραφεία, ένα εστιατόριο, 2-4 καταστήματα στο ισόγειο ανάλογα το μέγεθος και υπόγειο γκαραζ 16 θέσεων.

Με τα πολλά ξεκίνησε η εκσκαφή της γης. Το έδαφος εδώ δεν είναι πετρώδες αλλά χώμα...λόγω της κλίσης του οικοπέδου έπρεπε να βγεί αρκετό χώμα...από κει ξεκίνησαν τα παραστράγουδα με την φάρα όλων των επαγγελματιών στο χώρων των κατασκευών...

Ο υπεύθυνος μηχανικός τα έκανε πλακάκια με τον εκσταφέα με καταγράνε πως έβγαλαν 5 φορτηγά πέτρα(οπότε πλήρνε μαλάκα ιδιοκτήτη), ενώ ο όγκος της γης που είχαν αφαιραίσει έφτανε το διπλάσιο του χώρου...φυσικά δεν το αφήσαμε έτσι και με καβγάδες και τρεξιμο και αποδείξεις μειώσαμε το πράγμα... Μετά ανακαλύψαμε ότι το χώμα το πουλάει κανεις...ενώ εμείς πληρώναμε να το ξεφορτωθούμε...

Μετά ο μηχανικός έβγαλε ένα τρελή ποσότητα τσιμέντου για τις βάσεις που ότα τις είδα έμιενα κατάπληκτος από το μέγεθος της τρύπας. επίσης οι τρύπες για τις βάσεις των τριμεντοκολώνων σκάβονταν με χειρονακτηκή εργασία....!!!! Χωνώταν ο εργάτης μεσα στην γη 3-5 μέτρα και έσκαβε! Όταν ήρθε ο λογαριασμός, αρχίσαμε να το ερευνούμε και ανακαλύψαμε ότι ο μηχανικός έχτιζε θεμέλια της γέφυρας ριου αντιριόυ για το 4όροφο! Φυσικά τα είχε κάνει πλακάκια με τον τσιμεντατζή για μεγαλυτερη ποσότητα τσιμέντου κει μάλιστα πιο ακριβού σε ποιότητα....Παρόλα αυτά ο εν λόγο μηχανικός έμεινε μέχρι που πια στο ισόγειο είχε ολοκληρωθεί η πλάκα...και μετά τον ξαποστέιλαμε




Δυστηχώς ο μηχανικός μασ άφησε κληρονομία τον εργολάβο...έναν γλοιώφη τύπο που το μόνο που φυσικά τον ένιαζε ήταν τα χρήματα και πως θα μας τα φάει...εννοείται ότι η δική μου ανάμειξη στην ιστορία της οικοδομής κλιμακωτά γινόταν όλο και πιο ενεργή. Ίσως ο μόνος σε αυτήν την οικοδομή που έμεινε σταθερός από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν ο Ηλεκτρολόγος, ο κυρ Μπάρμπα (=γενειάδας). Καθώς ανέβαινε η οιδομή τα πράγματα γίνονταν όλο και πιο περίπλοκα και τα νεύρα τεντώνονταν, μετά από κανά μήνα ή δυο αναζητουσαμε έναν υπεύθυνο για να αναλάβει το έργο επίβλεψης της κατασκευής...εκεί ήταν ένα μέγα λάθος που κάναμε...μεταξύ ενός αρχιτέκτονα και ενός μηχανικού επιλέξαμε ...τον αρχιτέκτονα, δίοτι θα βελτίωνε κάποια στοιχεία άθλια του 1ο σχεδίου. Αν και αυτό που χρειαζόμασταν ήταν ο μηχανικός....
Στο διάστημα αυτό ο αρχιτέκτονας θα περνουσε 1-2 φορε΄ς να επιβλέψει και να δόσει οδηγίες και θα παρέδιδε κάποιο σχέδιο πιο πιστό στο επιθυμητό... Ο Άθλιος εργοδηγός συνέχιζε να μας σπάζει τα νεύρα με τις χίλιες δυο ατσαπατσουλίες και κλεψίματα, σε βαθμο που εγώ μόνο που δεν πάτησα πόδι να τον δίωξουμε...(έπρεπε να το είχα κάνει).
Ο φόβος ήταν ότι αν διώχναμε τον εργοδηγό πριν ολοκληρωθεί ο σκελετός του κτιριου θα ήταν κακό να το συνεχίσει κάποιος που δεν είχε εικονα του συνόλου...οπότε κάναμε έναν συμβιβασμό μεταξύ μας, να τον ξαποστείλουμε με το που ολοκληρώθεί ο σκελετός...
Μεγαλωμένος στην Γερμανία και με μια νοοτροπία οργάνωσης και τάξης, όλη κατάσταση ήταν απίστευτα άθλια και πραγματικά με χαλόυσε πάρα πολύ αυτό που έβλεπα...Πάντως μια οικοδομή είναι απίστευτη απώλεια σε υλικό! είναι πραγματικά κριμα...

Ο αρχιτέκτονας λοιπόν αφου τσέπωνε κανονικά επί μηναιάς βάσης ένα καλό ποσό, περνούσε να ρίξει μια ματία, αφού του έριχνα 5-6 φορές τηλέφωνήματα μπας και φιλοτιμηθεί, παρέδωσε μερικά πολύ όμορφα σχέδια στα χαρτία, με κάτι υπέροχες πόρτες και ράμπες για να λυσει το πρόβλημα που είχε ανακύψει, αλλά από τεχνικές συμβουλές ο μηχανικός είμουν εγώ ο αδαής....
Τελικά όλα τα όμορφα σχέδια ήταν ουτοπικά και όταν κλήθηκε να τα διορθώσει έπρεπε να κάνουμε τεμενάδες...για αυτό και θεωρώ του αρχιτέκτονες το λιγότερο απαραίτητο στοιχέιο σε μια οικοδομή....
















και καθώς οι όροφοι ανεβαίνουν αρχίζουμε και αντιλαμβανόμαστε την πραγματική διάσταση των σχεδίων... το κτίριο ήταν τεράστιο.... αλλά ώ τι οξύμωρο σχήμα, ήδη όλοι οι χώροι έμοιζαν ανεπαρκής...

Τα χριστούγεννα ολοκληρώθηκε επιτέλους και η τελευταία πλάκα στο ρετιρέ...το πλήρωμα του χρόνου ήρθε για τον εργοδηγό...φυσικά με υποσχέσεις ότι θα συνεχίσει το κτίριο, γιατί αν είμουν τίμιος απέναντί σε αυτόν τον άτιμο θα με χόρευε ακόμα περισσότερο στο ταψι...
ο αντικαταστάτης του είχε βρεθεί καιρό πριν, ο Νελσον. Εργοδηγός σε μια άλλη οικοδομή παραδίπλα...


O Νέλσον ήταν από άλλο ανέκδοτο. ¨ένας τύπος κοντούλης και με μεγάλη την κοιλία της ευτυχίας, σου έδινε την εντύπωση ενός πολύ βαριεστημένου ανθρώπου, στην πραγματικότητα απλά είναι η έκφραση των ινδιάνικων ριζών του….μίγμα διαφορετικών φυλών όπως οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι . Τον χαρακτήριζε μια ινδιάνικη ηρεμία και διεύθυνε τους εργάτες χωρίς άγχος και χωρίς φωνές…όλα θα γίνονταν στην ώρα τους, και αυτός δεν θα χάλαγε την ζαχαρένια του…
Ίσως ακούγεται ως εντελώς ανάρμοστος και αναποτελεσματικός για εργοδηγός, αλλά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν αυτό που χρειαζόμασταν…ο άνθρωπος ήταν πάντα ειλικρινής και έντιμος και αυτό θέλαμε…μπορεί να μην ξεσκιζότανε να κάνει αυτό που εμείς βιαζόμασταν όμως τελικά το αποτέλεσμα γινόταν στην ώρα του και το σημαντικότερο γινόταν σωστά. Διεύθυνε και τα 2 έργα ταυτόχρονα και σύμφωνα με το δικό του χρονοδιάγραμμα…
Δυστυχώς όμως ο Νέλσον κληροδότησε ένα έργο με ήδη πολλά ελαττώματα από τον προηγούμενο… Και εκεί αρχίσαμε να βλέπουμε τα προβλήματα…διαπιστώσαμε ότι από το ισόγειο μέχρι το ρετιρέ υπήρχε μια κλίση της τάξης του 11%, όταν μια αναμενόμενη κλίση θα ήταν ένα 2%… και φυσικά άλλος ένα εφιάλτης που επιζητούσε επίλυση…. Έτσι μηχανικός και εργοδηγός μαζί σήκωσαν τα χέρια ψηλά και πρότειναν να τοποθετηθεί μια επίστρωση που θα κάλυπτε τις ατέλειες…. Ποιος όμως θα το έκανε όλο αυτό? Άσε που είχαμε και ανάγκη από έναν μπογιατζή… όσοι πέρασαν για να δώσουν μια λύση μας έδωσαν τιμές που ήταν τσουχτερές… εκτός από τον Μίλτον… Ο Μίλτον μου θύμιζε έναν θειο μου μακεδόνα… και φαινόταν συμπαθής, βασικά ήταν σύσταση του Νέλσον, και μας πρότεινε να κλείσουμε πακέτο το κτίριο για βάψιμο κτλ. Ε, και εμείς συναινέσαμε…δυστυχώς…Στην αρχή δεν το είχα καταλάβει το παιχνιδάκι του Μίλτον… και πρέπει να πω ότι αργήσαμε να το πιάσουμε… βλέπεις ήταν καλός στο μπλα μπλα. Και ξεκίνησαν τα προβλήματα τα οποία όμως πάντα άλλοι έφταιγαν, δεν του εξήγησαν, δεν τον ενημέρωσαν, δεν είχαν κάνει εκείνοι την δουλεία καλά πριν και η μπογιά δεν έκρυβε τα ελαττώματα, αλλά τα τόνιζε και άλλες τέτοιες πίπες…¨όλοι έφταιγαν εκτός από τον Μίλτον… ¨Όλη η οικοδομή τα χίλια δύο συνεργεία να εργάζονται σε αρμονία και το έργο να προχωράει και να κολλάει ότι κάνει ο Μίλτον… ¨αλλά σαν μην έφτανε αυτό, ο τύπος δεν έλεγε ειλικρινά ότι ξέρεις φιλαράκι δεν ξέρω πώς να κάνω αυτό που μου ζητάς, αλλά άρχιζε και μετά το αποτέλεσμα ήταν χάλια…και μετά μάθαινε αλλά το ελάττωμα εμφανίζονταν… τελικά αφού ξοδέψαμε τα άντερά μας με μια ηλίθια μπογιά που θα έκρυβε τα δομικά προβλήματα (φρούδες ελπίδες φυσικά)…αναγκαστήκαμε να το βάψουμε, γυρέψαμε άλλο συνεργείο για να απαλλαγούμε από τον Μίλτον και το κακό συναπάντημα αλλά δεν μας έκατσε…και ο Μιλτον που δεν έβγαινε οικονομικά με την τρομερή προσφορά πακέτο που μας είχε κάνει, άρχισε να εξαφανίζεται και να παρατάει την οικοδομή… ο τύπος ήταν τελικά γελοίος και σκαρφιζόταν χίλια δύο ψέματα για να αποσπάσει χρήματα από εμάς…φυσικά και εμείς αρχίσαμε να παίζουμε ένα παιχνίδι για να έχουμε την παράδοση της δουλείας εγγυημένης και όσο πιο σύντομα ολοκληρωμένης για να μπουν τα επόμενα συνεργεία…Γενικά βέβαια είχαμε απογοητευτεί γιατί είχαν πέσει πολλά χρήματα και πολύ προσωπική ταλαιπωρία (απίστευτα ψυχοφθόρα) και καταλήγαμε να έχουμε ένα κτίριο στραβό με απίστευτες ατέλειες στην πρόσοψη…Φυσικά ήρθε εκείνη η μέρα που ο Μίλτον απλά αρνήθηκε να βάψει το πίσω μέρος και ότι είχε απομείνει…και εμείς προσφέραμε με μια τιμή χαμηλότερη στους εργάτες του που τους κακοπλήρωνε να ολοκληρώσουνε το κτίριο…εκεί άρχισε μια ταλαιπωρία πάρε δώσε με τον καθένα… αλλά είχε φύγει ο βραχνάς του Μιλτον… οπότε χαλάλι…

Και μετά την ολοκλήρωση του βαψίματος ήρθε η σειρά του επαγγελματία αλλουμινά. Ο τύπος ήταν πολύ σωστός πολύ επαγγελματίας, μέχρι που όταν άρχισε να βάζει τα παράθυρα…χμ… διαπίστωσε ότι όλα τα αλουμίνιο-παράθυρα είχαν γίνει 3 χιλιοστά πιο μεγάλα….δηλαδή έπρεπε να τα αποσυναρμολογήσουν ,κόψουν αλουμίνιο και τζάμι και να τα ξανασυναρμολογήσουνε και να στεγνώσουνε για να τα τοποθετήσουνε…στο μεταξύ είχε σχεδιαστεί πρόγραμμα να γίνει η μετακόμιση σε χ χρόνο…εγώ να χτυπιέμαι, ότι αν δεν είναι όλα έτοιμα, ούτε να το σκέφτεστε…αλλά φωνή βοώντος στην έρημο…και γίνεται η μετακόμιση με τα πανάκριβα μηχανήματα της κλινικής και όλα τα άλλα, σε ένα κτίριο δίχως παράθυρα….εφιάλτης…και να σου τα τηλέφωνα στον αλουμινά και οι καυγάδες διότι με τα 3 χιλιοστά έμεινε πίσω σε αλλά έργα και εμείς στο περιθώριο.. και να χαλάει ο καιρός και να τρέχω εγώ να βάζω πλαστικές σακούλες στα παράθυρα και να τα σφουγγαρίσματα…άσε ένας πανικός…
Τελικά τοποθετούν αρκετά παράθυρα εκτός 2 γωνιακών και κάνουμε την πρώτη κλινική με τα παράθυρα ανοιχτά να δροσίζονται οι πελάτες…τι να σας πω…ντροπής πράγματα…
Α και τελικά για τις ατέλειες είχαμε μια ευρεσιτεχνία…τις μεταλλικές πλάκες αλουμινίου που τοποθετήθηκαν οριζόντια…μιλάμε αυτό ήταν από τις μεγάλες επιτυχίες…όλοι εντυπωσιάστηκαν από το εφέ, και να φανταστείς ότι έγινε για να κρύψει το ελάττωμα…βέβαια δεν ήταν το μόνο που κατέληξε να αποτέλεσε ένα ωραίο στοιχείο που προέκυψε ως λύση σε πρόβλημα… αρκεί κανείς να είναι εφευρετικός..

Το κτίριο ολοκληρώθηκε σχεδόν, (τελευταία φωτο) αλλά ακόμα έχει χιλιάδες να γίνουν.. με το χειρότερο την βραζιλιάνικη γραφειοκρατία…
Αλλά είναι σαν ψέματα ότι λειτουργούμε σε αυτό το μέρος…
Θα κλείσω με μια συμβουλή προς όποιον διαβάζει αυτήν την συνοπτικότατη περίληψη του Γολγοθά μου τον τελευταίο 1,5 χρόνο….ΜΗΝ ΜΠΛΕΧΤΕΙΤΕ ΜΕ ΟΙΚΟΔΟΜΗ ΠΟΤΕ, ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΤΟΙΜΑ.. είναι ότι καλύτερο μπορώ να σας πω…