Πεποιθήσεις

Στην Βραζιλία άκουσα για πρώτη φορά ότι υπάρχει η θρησκεία του Πνευματισμού. Όντας ανέκαθεν ανήσυχος με τέτοια θέματα, άρχισα λίγο να το παρατηρώ αυτό το νέο δεδομένο.
Ο Espiritismo ή Πνευματισμός ορίζεται εδώ ως ένα σύστημα φιλοσοφικό και θρησκευτικό. Βασίζεται κυρίως στην διδαχή ή μάλλον γραπτά που εμφανίστηκαν τον 19ο αιώνα, μέσα από την οργανωμένη κωδικοποίηση 5 έργων βασικών αρχών του Αλάν Καρντέκ (ψευδώνυμου του Hyppolite Leon Denizard Rivail),

Τα βιβλία αυτά είναι :
O Livro dos Espíritos, Το βιβλίο των Πνευμάτων
O Livro dos Médiuns, Το βιβλίο των μέντιουμ
A Gênese, Η Γέννηση
O Céu e o Inferno, Ο Ουρανός και η Κόλαση
O Evangelho Segundo o Espiritismo, Το ευαγγέλιο σύμφωνα με τον Πνευματισμό
Όλοι οι σύνδεσμοι είναι τα πλήρει κείμενα στα αγγλικά.

Σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Πνευματισμός βασίζεται σε 3 αρχές:
1)Η πλουραστικότητα των υπάρξεων, ή αλλιώς το πνεύμα ή η ψυχή περνά διάφορες υπάρξεις (μετενσαρκώσεις) με σκοπό την προώθηση της εξέλιξης του2)Η εξέλιξη του πνεύματος ή ψυχής είναι συνεχής και ανηλεής, μέχρι αυτό να φτάσει το επίπεδο της πληρότητας, του τέλειου πνεύματος.3) Υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των 2 κόσμων που κατοικούνται από πνεύματα, του υλικού (δικού μας) και του πνευματικού (υπερπέραν).
Εδώ και μερικούς μήνες, όσο μου επέτρεπε ο λίγος ελεύθερος μου χρόνος, διαβάζω το O Livro dos Espíritos, που είναι σε μορφή ερωταπαντήσεων, οργανωμένο σε θέματα. Τις ερωτήσεις της κάνουν οι άνθρωποι, δη ο ίδιος ο Αλλαν Καρντεκ και τις απαντήσεις τις δίνουν τα πνεύματα. Συχνά υπάρχουν σχόλια και ανάλυση των απαντήσεων. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1857 και στοχεύει στο να δώσει ερμηνείες πνευματισμού σε ζητήματα θεμελιώδη σε σχέση με την δομή του πνευματικού υπερπέραν, την ανθρώπινη φύση, τον θεό, κτλ.
Ομολογουμένως προσωπικά είμαι εξοικειωμένος με το θέμα και πριν αρχίσω να την ανάγνωση είχα διαμορφώσει τις δικές μου αντιλήψεις και πιστεύω που δεν απέχουν και πολύ. Έτσι αν και από περισσότερο ενδοσκοπικές διαδρομές είχα καταλήξει σε αυτά τα συμπεράσματα, μου είναι πάντα δύσκολο να δεχτώ τα λεγόμενα από 3ους. Δηλαδή εμπιστεύομαι πάντα κυρίως το προϊόν της δικής μου εμπειρίας. Ωστόσο παραδέχομαι ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ίσως ότι καλύτερο και πλησιέστερο έχω διαβάσει στα δικά μου συμπεράσματα.

Συνοπτικά λοιπόν η δική μου κοσμοθεωρία έχει ως εξής:
Καθένας μας έχει ζήσει πολλές ζωές πριν από την παρούσα, και ακολούθως θα ζήσει πολλές ακόμα μέχρι να φτάσει την ποθητή τελειότητα. Ως πνεύματα προσχεδιάζουμε την παρούσα ζωή μας έτσι ώστε να πετύχουμε έναν βασικό στόχο, να πάρουμε ένα μάθημα. Το μάθημα αυτό είναι μια νέα αρχή ή άξία όπως η αγάπη, ή η αλληλεγγύη, ή αυτοθυσία, ή συμπόνια, κτλ. Με γνώμονα αυτόν τον στόχο μπορεί να έχουμε και άλλους δευτερεύοντες στόχους που συμπληρώνουν την επίτευξη αυτού του βασικού στόχου. Έτσι ως πνεύματα προσπαθούμε πολλές φορές να εντοπίσουμε εκείνες τις συνθήκες σε μια ζωή που θα μας οδηγήσουν στην επιτυχή έκβαση αυτού του στόχου. Επιλέγουμε εμείς του γονείς μας (και όχι το αντίθετο) ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που μπορούν να μας δώσουν, κάνουμε συνεννοήσεις με φιλικά προς εμάς πνεύματα (αδελφές ψυχές κατά κάποιο τρόπο), με τα οποία έχουμε κοινούς ή συμπληρωματικούς στόχους ή κοινή πορεία εξέλιξης και ψυχικό δέσιμο από προηγούμενες ενσαρκώσεις. Προσχεδιάζουμε κάποιες καταστάσεις, όπως καθοριστικές αποτυχίες ή επιτυχίες, συναντήσεις, τραγικά περιστατικά κ.α. Όμως όλα αυτά τα κάνουμε διότι έχουμε ως πνεύματα μια συνολική γνώση του λόγου της ύπαρξής μας, της σημασίας του εκάστοτε μαθήματος στην ζωή μας, και θέλουμε διακαώς να εξελιχθούμε πνευματικά, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο μέσω της εμπειρίας. Άλλωστε η πραγματικά ενσωματωμένη γνώση είναι πάντα εμπειρική, σωστά? Δεν αρκεί να διαβάζει θεωρίες, αυτό που μένει τελικά είναι ότι μαθαίνει κανείς στην πρακτική εξάσκηση…
Όμως όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι χάνεται η πρωτοβουλία ή η ελεύθερη βούληση! Σε μια γήινη ζωή δεν υπάρχει πλέον η ανάμνηση πριν την γέννηση, κάτι που είναι πολύ θετικό, γιατί έτσι υπάρχει πάντα μια νέα αρχή, ένα νέο ξεκίνημα, ακόμα και αν ήσουν ο Χίτλερ στην προηγούμενη ζωή σου! Και στην νέα ζωή, μπορείς και πολλές φορές αυτό συμβαίνει, να γίνεσε ξεροκέφαλος και να αρνείσαι την πορεία που σε φέρνει η ζωή, ή να εθελοτυφλείς στα σημάδια, ή να αρνείσαι να πράξείς όταν νιώθεις ότι κάτι πρέπει να κάνεις, ή να εμμένεις σε παλιούς εθισμούς.
Όταν λοιπόν κανείς πεθαίνει, δεν γίνεται τίποτα το τρομερό, απλά περνάς στην άλλη διάσταση. Μάλιστα σε αυτό το πέρασμα έχεις πάντα βοηθούς να σε καθοδηγήσουν ή να σε συμβουλεύσουν. Μετά από διάφορες φάσεις, η ψυχή αρχίζει την αξιολόγηση της τελευταίας της ενσάρκωσης… και εκεί αρχίζει να χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο γιατί βλέπει όλες εκείνες τις ευκαιρίες που έχασε για να κάνει εφικτό τον αρχικό στόχο. Φυσικά αν τα κατάφερε, τότε όλα καλά, αλλά τις περισσότερες φορές δεν παίρνει το μάθημα της, και καταστρώνει 2ο σχέδιο με διαφορετικές συνθήκες για την επίτευξη του ίδιου μαθήματος. Αν το μάθημα είναι πολύ φιλόδοξο, τότε μειώνει τις απαιτήσεις, ή δυσκολεύει τα πράγματα ώστε να αναγκάσει τον ενσαρκωμένο τύπο προς την κατεύθυνση που θέλει…
Δηλαδή το ίδιο το πνεύμα μας προγραμματίζει τις δυσκολίες στην ζωή μας!

Τώρα όλα τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές απόψεις τις οποίες απλά εκθέτω εδώ, δίχως την προδίαθεση να πείσω κανέναν, άλλωστε αν σιχαίνομαι κάτι είναι οι διάφορες αιρέσεις, εκκλησίες που προσπαθούν να σε τυλίξουν με ευφάνταστουν τρόπους για να γίνεις πιστός της δικής τους άποψης... και που φυσικά από πίσω υπάρχουν τελείως διαφορετικά συμφέροντα... όπως παντού έτσι και στην Βραζιλία το φαινόμενο είναι πολύ ισχυρό...
(συνεχίζεται...)