Como evitar obseção, Πώς να αποφευχθεί ο δαιμονισμός
O remorso é sempre o ponto de sintonia entre o devedor e o credor.
Οι τύψεις είναι πάντα το σημείο συντονισμού μεταξύ του θύτη και του θύματος (σε εναν δαιμονισμό)
Οι τύψεις είναι πάντα το σημείο συντονισμού μεταξύ του θύτη και του θύματος (σε εναν δαιμονισμό)
(No mundo maior, André Luiz psicografado pelo Fransisco Xavier, explica um caso de obseção e analiza-o)
Isso é a chave de uma obsessão. Quando alguiem não tem o sentimento de culpa ou remorso, não pode ser atingido pelos espiritos obsessores. Caso perceber o proprio erro, sentir remorso é natural, mais pode mudar tudo caso agir de forma para corregir os atos anteriores que causarom danos aos espiritos obsessores. Uma ação na direção de corregir um ato, pode evitar a culpa, e a obsseção e ajudar os espiritos para um esclarecismento e liberação, através do perdão...
Doar-se, amar, aceitar sua responsibilidade e agir em acordo com sua conciencia é o melhor caminho...
Cada vez me supreende o espiritismo com a lógica e razão...
Οι τύψεις είναι πάντα το σημείο συντονισμού μεταξύ του θύτη και του θύματος (σε εναν δαιμονισμό)
λήμα από το βιβλίο του πνεύματος Αντρε Λουιζ ψυχογραφημένο από το δίασημο μέντιουμ Σικο Ξαβιε.
Σύμφωνα με τον πνευματισμό, δαιμονισμός, αποτελεί ένα φαινόμενο πολυ κοινό στην καθημερινή μας ζωή. Μάλιστα χρησιμοποιείται ο όρος βαμπιρισμός, όπου ουσιαστικά αναφέρονται σε μια κατάσταση όπου πνεύματα εχθρικά προς κάποιον, τον κατατρέχουν προσπαθώντας να τον βλάψουν. Συνήθως, κανείς δεν υποκύπτει σε τέτοιες επιθέσεις, εκτός από τις στιγμές αδυναμίας, και αφού επιτρέψει με τις σκέψεις του να συντονιστεί με τέτοια πνεύματα. Το άτομο παραδέχεται την ενοχή του, έχει τύψεις έναντι του εχθρικού πνέυματος κάποιου ανθρώπου που σε μια προηγουμενη εποχή (σε άλλη ζωή ή στην τωρινή) υπήρξε θύμα πράξεων του πρώτου. Κινούμενο από το μίσος ή άλλα πάθη / αισθήματα, κατατρέχει το θύτη, επιδιώκοντας εκδίκηση.
Όμως κανείς δεν μπορεί να υποστεί βλαβες από ένα πνεύμα, εκτός εαν επιτρέψει τον συντονισμό μαζί του. Έτσι, εαν μέσα από τύψεις, ουσιαστικά ανοίγει κανείς παράθυρο προς τον δαιμονισμό, θα καταλήξει έρμαιο των σκέψεων και νοητικών επιροών του εχθρικού πνεύματισμος χωρίς να το συνειδητοποιεί.
Η λύση είναι να αναγνωρίσει κανείς το λάθος του, και να προσπαθήσει να το επιδιωρθώσει, μέσα από πράξεις αλληλεγύης και αγάπης. Δεν εχει νόημα να κλαίμε για ένα ποτήρι γάλα που χύθηκε, δεν μπορούμε να ανατρέψουμε ότι έχει γίνει, αλλά μπορούμε να δράσουμε στο τώρα.
Ο πνευματισμός με εκπλήσει ευχάριστα κάθε μέρα που διαβάζω περισσότερα και μαθαίνω για αυτόν...
Αν και ξέρω ότι οι ορισμοί είναι τελείος διαφορετικής έννοιας από την Βραζιλίανικη, νομίζω ότι είναι σημαντικό να μεταφραστεί... Ωστωσω ξερω την στάση πολλών σε αυτό το θέμα, αλλά θα συνηστούσα να δείτε ότι το φαινόμενο υπάρει παγκοσμίως και αλλάζει η ερμηνεία του. στην Ορθοδοξία υπάρχει ο εξορκισμός, το κακό το μάτι, και άλλες παρόμοιες προλήψεις
Οι τύψεις είναι πάντα το σημείο συντονισμού μεταξύ του θύτη και του θύματος (σε εναν δαιμονισμό)
λήμα από το βιβλίο του πνεύματος Αντρε Λουιζ ψυχογραφημένο από το δίασημο μέντιουμ Σικο Ξαβιε.
Σύμφωνα με τον πνευματισμό, δαιμονισμός, αποτελεί ένα φαινόμενο πολυ κοινό στην καθημερινή μας ζωή. Μάλιστα χρησιμοποιείται ο όρος βαμπιρισμός, όπου ουσιαστικά αναφέρονται σε μια κατάσταση όπου πνεύματα εχθρικά προς κάποιον, τον κατατρέχουν προσπαθώντας να τον βλάψουν. Συνήθως, κανείς δεν υποκύπτει σε τέτοιες επιθέσεις, εκτός από τις στιγμές αδυναμίας, και αφού επιτρέψει με τις σκέψεις του να συντονιστεί με τέτοια πνεύματα. Το άτομο παραδέχεται την ενοχή του, έχει τύψεις έναντι του εχθρικού πνέυματος κάποιου ανθρώπου που σε μια προηγουμενη εποχή (σε άλλη ζωή ή στην τωρινή) υπήρξε θύμα πράξεων του πρώτου. Κινούμενο από το μίσος ή άλλα πάθη / αισθήματα, κατατρέχει το θύτη, επιδιώκοντας εκδίκηση.
Όμως κανείς δεν μπορεί να υποστεί βλαβες από ένα πνεύμα, εκτός εαν επιτρέψει τον συντονισμό μαζί του. Έτσι, εαν μέσα από τύψεις, ουσιαστικά ανοίγει κανείς παράθυρο προς τον δαιμονισμό, θα καταλήξει έρμαιο των σκέψεων και νοητικών επιροών του εχθρικού πνεύματισμος χωρίς να το συνειδητοποιεί.
Η λύση είναι να αναγνωρίσει κανείς το λάθος του, και να προσπαθήσει να το επιδιωρθώσει, μέσα από πράξεις αλληλεγύης και αγάπης. Δεν εχει νόημα να κλαίμε για ένα ποτήρι γάλα που χύθηκε, δεν μπορούμε να ανατρέψουμε ότι έχει γίνει, αλλά μπορούμε να δράσουμε στο τώρα.
Ο πνευματισμός με εκπλήσει ευχάριστα κάθε μέρα που διαβάζω περισσότερα και μαθαίνω για αυτόν...
Αν και ξέρω ότι οι ορισμοί είναι τελείος διαφορετικής έννοιας από την Βραζιλίανικη, νομίζω ότι είναι σημαντικό να μεταφραστεί... Ωστωσω ξερω την στάση πολλών σε αυτό το θέμα, αλλά θα συνηστούσα να δείτε ότι το φαινόμενο υπάρει παγκοσμίως και αλλάζει η ερμηνεία του. στην Ορθοδοξία υπάρχει ο εξορκισμός, το κακό το μάτι, και άλλες παρόμοιες προλήψεις
Labels: spiritual
2 Comments:
Bom, eu acho que sentir culpa ou remorso varia dependendo da pessoa a quem você atingiu com o erro que cometeu.
Se você prejudicou uma pessoa que não é nada pra você, isso vai doer muito menos do que se você prejudicou uma pessoa que é muito importante pra você.
Sem dúvida, mais você concorda que isso tambem depende da gravidade do erro? Matar alguiem desconhecido não gera tanta culpa em comparação com matar um amigo ou um parente?
Mais o ponto de interesse é a ligação entre culpa e abandono ou ação corretiva como jeito de agir.
Todos somos pecadores, todos cometemos erros, niguem é santo na terra, então a maneira de agir é o que me fascinou neste texto...
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home