Διαχρονική Tέχνη - eternal Art

Φαντάσου ότι σήμερα θαυμάζουμε όλα αυτά τα δημιουργήματα διάσημων ζωγράφων και καλλιτεχνών, αριστουργήματα τα οποία επιβίωσαν των δημιουργών τους και αποτελούν μάρτυρες μιας στιγμής του μακρινού παρελθόντος, σημεία αναφοράς για την τέχνη, απομεινάρια μιας διαφορετικής αντίληψης και βιοθεωρίας των κοινωνιών της εποχής και εκφραση συγκεκριμένων αξιών. Με τον θάνατο του δημιουργού, το μεγαλειο του δεν χάνεται αλλά επιβιώνει διαχρονικά μεσα από το δημιουργημα, και ανάλογα με την εποχή μπορει να επιρεάζει μέχρι σήμερα έναν θεατή, μεταφέροντας διαχρονικά ιδεές και σκέψεις.
Οποιοδήποτε έργο δημιουργίας, απαιτεί σκέψη, πλάνο και σχεδιασμό, θυσία προσωπικού χρόνου, προσπάθεια και κόπο, αλλά ένα καλλιτεχνικό έργο απαιτεί και κατάθεση ψυχής. Το 1994 η 1995 δεν θυμάμαι ακριβώς, πήγα με 2 φίλους και είδαμε την ωραία καβγατζού, μια γαλλική ταινία με τον Μισελ Πικολί στον ρόλο ενός γηραιού ζωγράφου, που για 4 κινηματογραφικές ώρες ταλαιπωρεί ένα μοντέλο (μια δίασημη γαλλιδα που το όνομα της μου διαφέυγει τώρα) μέχρι που ολοκληρώνει το αριστούργημα της ζωής του, το οποίο χτίζει σε έναν τοίχο. Αλλά η ομορφία του έργου ήταν στην δημιουργία του πίνακα, κάθε γραμμή, κάθε σκίτσο του ζωγράφου, πώς σιγά σιγά έφτασε ο ζωγράφος στο τέλος, ήταν καταπληκτικά όμορφο, αλλά εξουθενωτικό για εμάς τους θεατές....
Υποθέτω ότι αν είστασταν ένας τέτοιος καλλιτεχνης, θα νιώθατε ως ένα βαθμό την περηφάνεια της δόξας, και της επιβίωσης της ατομικότητας μεσω του δημιουργήματος. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πολυπιστέυουν ότι μετά τον θάνατο επιβιώνουμε, δεν μπορούν να φανταστούν να συνεχίζουν το επίγειο έργο τους μετά το τέλος της ζωής τους. Οπότε αναζητούν την αθανασία μέσω της επιβίωσης των παιδίων τους, ή ενός δημιουργήματος, ή μέσω αγαλμάτων που διαιωνίζουν την αλαζονεία τους. Φανταστείτε όμως ξαφνικά να υπάρχει η δυνατότα αφού πεθάνει να μπορεί να συνεχίσει το έργο του και να επιρεάσει τους ανθρώπους του μελλοντος, ο μεγάλος ζωγράφος Λεονάρντο ντα Βίντσι ή ο μεγάλος ποιητής Καβάφης, ή ο Σωκράτης και να μπορεί να μεταφέρει τις σκέψεις του και νέα έργα στους ζωντανούς! Φυσικά μια και το σώμα δεν υπάρχει, θα χρειαζόταν ένα μέσο για να εκφραστεί, σωστά? Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι δυνατό, πόσο κανείς μπορεί να πιστέψει τα έργα που παράγονται μέσω ενός δίαμεσου και ποια η αυθεντικότητα και τα πνευματικά δικαιώματα, αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό? Και αυτό στην περιπτωση της φιλοσοφίας, της ιστορικής μαρτυρίας ή λογοτεχνικού έργου δύσκολα να μπορείς να πιστοποιήσεις, αλλά ίσως στην περιπτωση της ζωγραφικής είναι πιο εύκολο να πεις αν κάτι είναι αυθεντικό. Δεν θα συνεχίσω εδώ την προβληματική αυτή, αλλά θα κάνω μια κατάθεση της προσωπικής μου μαρτυρίας.

Σήμερα, είχα την εκπληκτική εμπειρία να παραστώ σε ένα κέντρο πνευματιστών, στο οποίο 2 γυναίκες μέντιουμ ενσαρκώνανε διάφορα πνεύματα ζωγράφων και ζωγραφίζαν πρωτότυπους πίνακες επώνυμων ζωγράφων! Μπορεί να ακόυγεται τσαρλατανισμός ίσως για ορισμένους, αλλά το είδα με τα μάτια μου και ήταν κάτι απίστευτα συγκινητικό και θαυμαστό! Ακόμα και ο πιο φτασμένος καλλιτέχνης, νομίζω ότι δεν μπορέι να παραγει εναν πίνακα και μάλιστα απίστευτης ομορφιάς σε 1 ώρα. Άντε και να συμβεί κατ’ εξαίρεση μια φορά, δεν θα συμβαίνει συνέχεια.
Σήμερα είδα μεσα σε λιγότερο από 3 ώρες, 2 κοπέλες να δουλεύουν με τρομερό ρυθμό και να δημιουργουν 6 συνολικά μεγάλους πινακες με 6 διαφορετικές τεχνοτροπίες και κάθε πινακας ήταν υπέροχος!
Η πρόσκληση έλεγε ότι ήταν μια φιλανθρωπική εκδήλωση όπου θα πραγματοποιούνταν ζωγραφική μέντιουμ. Ήξερα επίσης ότι η πρόσκληση αυτή ήταν ιδιαίτερα τιμητική, μια και πολλοί ήθελαν να παραστούν. Με τον Ντάνι δουλεύαμε μαζί μέχρι τις 12:30 και οριακά να καταφέραμε να μπούμε τελευταίοι στην αίθουσα αφού είχε αρχίσει πια η εκδήλωση...Φανταζόμουν ότι το όλο πράγμα θα κρατούσε καμία ώρα και καλά θα βλέπαμε κάποιον να φτιάχνει έναν πίνακα και καλά από εναν καλλιτέχνη Χ. Αφού λοιπόν καθίσαμε, ήσυχα, όλοι παρακολουθούσαν τις 2 κοπέλες που ήταν πλάτη προς εμάς, να δουλεύούν και 1 κάμερα έδειχνε εναλλακτικά λεπτομέρειες για όσους ήταν μακρυά από τις πρώτες θέσεις. Ο χώρος ήταν από απλός μέχρι το κιτς μπορώ να πω, αλλά αυτό που έκανε εντύπωση ήταν οι πίνακες στους τοίχους, ειδικά ένας ανάμεσα στις 2 κοπέλες, με μια χωριατοπούλα σε ένα χωράφι. Οι κοπέλες αρχίσανε με άσπρους καμβάδες και με διαφορετικό στυλ αρχίσαν να χρωματίζουν τους καμβάδες. Η μια με τα χέρια και η άλλη με πινέλο άρχιζαν να μεταμορφώνουν τους άσπρους καμβάδες, η μια σε ένα μπουκέτο λουλούδια και η άλλη σε μια ανθρώπινη μορφή...Καθώς περνουσαν τα λεπτά, το δε μπουκέτο άρχισε να μεταμορφώνεται σε ένα πανέμορφο σύνολο και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο ολοένα και πιο ενυπωσιασμένοι. Η δε μορφή ήταν όλο ένα κίτρινο φόντο και μαύρα περιγράματα, που στο τέλος μετατράπηκε σε έναν άγγελο μεσαιωνικόυ στυλ λουσμένο στο φώς με μεγαλειώδη απλότητα. Η υπογραφή ήταν Λεονάρντο ντα Βίντσι! Το δε μπουκέτο ήταν από τα πιο καταπληκτικά και έντονα χρώματα σε πίνακα που έχω δει. Υπέγραψε για αυτό ο Ρενουαρ, ο οποίος όπως μας εξήγησε ο οργανωτής, είναι το πνεύμα που συντονίζει αυτές τις δραστηρίοτητες και έτσι συναθροίζει κυρίως πνέυματα του ρεύματος του Ιμπρεσιονισμού. Κάθε νέος πίνακας, μας εντυπωσίαζε όλο και περισσότερο, κάνοντας μας να ανατριχίαζουμε από την συγκίνηση με την ολοκλήρωση του καθενός. Όλη η δραστηρίοτητα μαγνητοσκοπήθικε και από ότι μου είπαν η ιδεά είναι να το ανεβάσουν διαδικτυακά για να έχουν πρόσβαση όσοι θέλουν να δουν πως γίνεται.
Μιλήσαμε αργότερα με τις κοπέλες, οι οποίες παρά την απίστευτη προσπάθεια και εργασία, ήταν μια χαρά ξεκούραστες και ανανεωμένες. Για τον πρώτο λοιπόν πίνακα, η κοπέλα μας είπε ότι ο Ρενουαρ, της είπε ότι το έκανε σκεφτόμενος την μητέρα του και την γυναίκα του που στα γεράματα τον φρόντιζε, και στην αντανάκλαση του βάζου μπορείς να διακρίνεις μια γυναικεία μορφή. Πραγματικά πολλοί μπορεσαν να την δουν. Ανέβασα εδώ την λεπτομέρεια για όποιον μπορεί να το δεί μόνος του.
Το κέντρο στο τέλος κάνει ένα είδος πλειοδοσίας, χωρίς όμως ανοιχτά να διεκδικεί κανείς πίνακες. Αποφεύγουν την οποιδήποτε έκφρασης σύγκρουσης ή συναισθημάτων ανταγωνισμού. Ο καθένας γράφει σε ένα χαρτί την αξία ενός έργου που διατίθεται να προσφέρει και στην συνέχεια ανοίγονται οι κάλπες και ανοιχτά διαβάζονται οι προσφορές και κερδίζει η πιο ψηλή προσφορά. Μην φανταστείτε και τρελές τιμές, ούτε και οι παρευρισκόμενοι πρέπει να είναι ιδιατέρα ευκατάστατοι. Ωστώσο ο Ντανιελ τρελάθηκε με το αποτέλεσμα του πρώτου πίνακα και ηταν διατεθιμένος να αγοράσει όσο όσο, οπότε πέρασε μια σχετική αγωνία μέχρι τελικά να ανακαλύψει ότι ήταν ο μόνος που είχε προφέρει για το έργο και μάλιστα σε πολυ υψηλή προσφορά, ο καλός μου χάρηκε τόσο πολύ, έλαμπε ολόκληρος μετά από αυτό. Και εγώ έκανα μια αγορά, αλλά είμουν πιο ρεαλιστής, και η προσφορά μου δεν ήταν μακρυά από το μίνιμουμ. αλλωστε τα υλικά αγαθά δεν αποτελούν προτεραιότητα για μένα, ο πίνακας όμως είχε μια δύναμη τρομερή. Βασικά μου θύμιζε τρομερά Βαν Γκογκ, αλλά ήταν Μονέτ η υπογραφή. Γενικά νιώθω όταν τον κοιτώ να με παρασύρει στις δίνες του, και για αυτό και τον αγόρασα. Μάλιστα ένιωσα λίγο ντροπή που πρόσφερα τόσο λίγα, αλλά μετά σκέφτηκα ότι ο Ντανιελ έκανε μια υπερπροσφορά που έτσι και αλλιώς έβγενε από τον κονό κορβανα. Στο κάτω κάτω κανείς δεν υποχρέωνε κανέναν.
Γενικά χάρηκα πολύ με την αγορά, και για τον Ντανιελ, ενώ η όλη εμπειρία ήταν τρομερά αναζωογονητική.
Αυτοί οι Βραζιλίανοι του κέντρου, σχεδίαζουν να πάνε Ελλαδα τον Ιούλιο όπου θα κάνουν διάφορες δραστηρίοτητες. Θα πέσει σχετική ανακοίνωση όταν θα ξέρω λεπτομέρειες. Η ιστοσελιδα του κέντρου είναι http://www.mensajefraternal.org.br/ όπου και θα ανεβάσουν στο προσεχές μέλλον φιλμ από το χτεσινό γεγονός.
Ήταν καταπληκτικό. Οι φωτογραφίες είναι όλοι από τους ψυχοζωγραφίσμένους πίνακες.

Today, I was invited to a spiritual center where 2 medium were painting with their hands and brushes amazing paintings that were signed by famous impressionist and other painters, like Monet, Renoir etc. The event proceeds to be far from any expectations I had. The paintings were all real masterpieces, and each painting was produced in front of our eyes within les than an hour. Both Daniel and I bought several paintings and we go really happy with this, not just because these are beautiful painting but also due to the feeling that they manage to transmit. You can see some paintings in these pictures. For me this was a really inspiring experience. And even if I am not an art critic, I felt that these paintings could not have been produced by normal humans, simply by the fact that nobody can create an original new painting copying 3 different styles and working like mad for 3 hours. Brazil is surprising me all the time lately.
The center that organized this has a website http://www.mensajefraternal.org.br/ where they plan to upoad films from the event.

Em breve, estou contando que estive num centro espírita onde duas mulheres médium psico pintaram em 3 horas seis pinturas. Realmente foi uma experiência muito impressionante, e emocionante. Dani e eu resolvemos comprar um monte de pinturas, todas com características lindas, e o mais importante com uma luz radiante, uma boa energia.
O centro espírita tem um site http://www.mensajefraternal.org.br/ onde logo eles pretendem colocar filmes desta atividade de psicopictografia.