Aguas de São Pedro

Σαββατοκύριακο λοιπόν με Τρίτη πρωτομαγία αποφασίσαμε να τα ενώσουμε και να ξεφύγουμε. Ο Ντανι ήθελε να πάμε πάλι στην Μπαϊα, αλλά εγώ πέρασα την δική μου ιδεα που ήταν να πάμε κάπου κοντά. Η επιλογή έγινε για την λουτρόπολη της Aguas de São Pedro. Βασικά περιμένω έναν έλεγχο από το υπουργείο Υγείας την Τετάρτη και το τελευταίο που σκέφτομαι είναι διακοπές. Σε βαθμό που ο Ντανι μου την είπε από πανω και καλά ότι δεν δείχνω τον απαιτούμενο ενθουσιασμό...χμ..
Τελικά οργάνωσε όλη την οικογένεια του και τους έκανε τα έξοδα για να παμε στην λουτρόπολη. Η πόλη, αν μπορόυμε να την πούμε έτσι, μια και μάλλον προς το οικισμο εμένα μου κάνει, έχει μια πηγή που αναβλύζει από τα έγκατα της γης Água Sulfurosa, να το μεταφράσω δεν ξέρω και βαριέμαι, αλλά είναι ένα νερό που βρωμάει αυγουλίλα..α και αυτό το πίνεις ή κάνεις μπάνιο...με ευεργετικά αποτελέσματα. Φαίνεται ότι οι Κορεάτες έχουν αδυναμία στο μέρος και έρχονται εδώ από το Σάο Παολο ειδικά για αυτό. Το 90% των πελατών είναι ανδρες απο ότι μου ειπε ο Βάγκνερ ο μασσερ. Ειναι λέει η ιστοσελίδα ο μικρότερος Δήμος στην βραζιλία (δεν με επλήσει αυτό) http://www.aguasdesaopedro.sp.gov.br/curiosidades.html

Γενικά ένα τουριστικό μέρος με Β΄διαλογής συνθήκες. Το δε λουτρό το διαχειρίζεται ο Δήμος, και είναι ένα τσιμεντένιο κτίσμα με άσπρα πλακάκια, και τσιμέντο, δίχως καθόλου διακοσμητική αισθητική...θυμίζει νοσοκομείο ή σοβιετικό ίδρυμα.
¨ολοι όμως οι επαγγελματίες μασσερ είναι πολύ καλοί. Βέβαια λένε ότι κάνουν σιάτσου, αλλά λυπήθηκα να τους την πω, όταν κατάλαβα ότι με 3 και 6 μήνες εκπαίδευση στην Κουριτσιμπα έμαθαν μεν κάποια τεχνική, αλλά σιάτσου μάλλον κάτι ψύγματα. Πάντως την δουλεία τους την κάνουν, μια και είναι πιο προς το φυσιοθεραπευτές από αυτό που διαφημίζουν.
Μετά έχουν μια ποικιλία από μπάνια με δίαφορα αρωματικά Οπότε είπα και εγώ να κάνω ένα. Με έβαλαν λοιπόν σε μια μπανίερα με αφρό και έν νερό πράσινο που είχε λεεί ένα βότανο που μου αρέσει πολύ αλλά εγώ με δυσκολια το μύρισα να σας πω την αλήθεια. Α¨ντε ε΄κατσα λοιπόν, και ένιωσα σαν την σοβιετική εκδοχή της διαφήμισης του CAMAY με την τύπισα να είναι μέσα στον αφρό...
Μετά από λίγο μου ζήτησαν να βγω...μου φάνηκε πολύ γρήγορα.... γενικά δεν με εντυπωσίασε. Το αντίθετο μπορώ να πω για το μασσαζ. Και οι 2 μασσερ που έκανα, ήταν πολύ καλοί και έμπειροι. Ο δε ντανιελ έκανε 2 φορές αλλά χαλάλι του. Οι δε συγγενείς είχαν πολύ πλάκα. Νομίζω ότι ποτέ στην ζωή τους δεν είχαν τετοια εμπειρία.
Έτσι ο κουνίαδος έβαλε όρο στην σύζυγο να κάνει μασσαζ μόνο με γυναίκα...
Ο δε πατέρας του Ντανι, το αποφεύγει το μασσαζ και το μπάνιο, με χίλιες δικαιολογίες.... Τα δε ανηψια του, πέρασαν το σύνολο του χρόνου τους να παίζουν μπιλίαρδο στο ξενοδοχείο, όταν πια με τα πολλά πείσαμε τον εναν, επαθε πλάκα. Ο άλλος που δε αποδέχτηκε να κάνει τον πείραζε και έκανε σχόλια τύπου, άφησες ρε μαλάκα τον μασσερ να σου πίασει τον κώλο και τέτοια σαχλά...ουφ δεν μπορώ...
Πώς είναι δύσκολο να αφεθεί κανείς και να ξεφύγει από τα τετριμενα και να δοκιμάσει νεές εμπειρίες, τι να πω, ο μέσος άνθρωπος φοβάται τις νεές εμπειρίες και δημιουργεί χίλιες άμυνες, στον κάθε νεωτερισμό. Είναι δύσκολο να βγεις από το κουτάκι σου που έχει μάθει και να δεις λίγο έξω...
Μου είναι δύσκολο πια να το αντιληφθώ αλλά είναι πραγματικά μεγάλο βήμα. Βήμα που νομίζω ότι υποχρεώθηκα να κάνω πολύ μικρός και τώρα μου φάινεται τοσο φυσικό που με παραξενεύει η στάση εκείνων.

Ίσως το καλύτερο κομμάτι για μένα ήταν η βόλτα με το άλογο μέσα στο δάσος, που το έκανα τελευταία μέρα, μετά από ένα μισάωρο ται τσι στις 7 το πρωί, σε ένα ξέφωτο που το έλουζαν αχτίδες ήλιου...πραγματικά ήταν το καλύτερο κομμάτι αυτής της εκδρομής...

και μετά κεφάλια μέσα....