Ferias in Bahia

I am in hollydays...
God it is so exhausting to get a rest....
Επιστροφή από την Μπαϊα, το 2ο ταξίδι μου εκεί. Την 1n μέρα την πέρασα δουλεύοντας. Βασικά το περιβάλλον εργασίας ήταν πολύ διαφορετικό…την άραξα στο κρεμαστό δίχτυ (ξέχασα πως την λένε στα ελληνικά, κακό σημάδι αυτό, ουφ.) ο υπολογιστής στην αγκαλιά, το αεράκι να δροσίζει και ο ήχος του ωκεανού λίγο παρακάτω…μια χαρά…τώρα πως και δεν πήγα για βουτιά την 1η μέρα και εγώ δεν το κατάλαβα. Η θέα από το δωμάτιο όπου εργαζόμουν...χάλια..
Από την 2η μέρα όμως άρχισαν οι διακοπές… Μιλάμε το ξενοδοχειακό συγκρότημα απίστευτα μεγάλο και με διάφορα περιβάλλοντα και υπηρεσίες, Ά κλάσης.
Το πιο καταπληκτικό ήταν τα ιγκουάνα.. Ενθουσιώδης παίρνω τηλέφωνο την αδερφή μου έτσι να τα πούμε, και την ώρα που της μιλάω στο λόμπι, περνάει μπροστά μου ένα Ιγκουάνα νωχελικά, περπατώντας στην μοκέτα…το θέμα ήταν κάπως, οπότε το σχολίασα…και καλά η αδερφή μου όχι δεν εντυπωσιάστηκε, αλλά μου είπε ότι στην Πάτρα έβλεπε συνέχεια ιγκουάνα!!! Μα είναι δυνατόν!
Δυστυχώς, έμεινα αρκετά ενεργός σε κάποιες εξορμήσεις στην φύση που θα ήθελα να κάνω…και δεν έκανα κανό στα ποτάμια, και άλλα τέτοια που μου φαίνονταν πολύ εντυπωσιακά…Τουλάχιστον πήγα και είδα το κέντρο της καρέτα καρέτα ωκεάνιους, όπου μεταξύ άλλων, χάιδεψα και ένα σαλάχι….Πλάκα είχε, αλλά δεν ήταν τίποτα το τρομερό…
Την τελευταία μέρα είχα κλείσει ιππασία για 30 λεπτά, και η μαλακία ήταν ότι έτυχε μια απεργία και έπεσαν τα τηλέφωνα και μια προσπάθεια να δούμε τι μέλλει γενέσθαι με την πτήση μας. Αποτέλεσμα , έχασα την ιππασία (γκρρ), τσατίλα, αποφάσισα να κάνω κανό σε μια λίμνη και να πηδήξω από ένα πύργο, γλιστρώντας με μια τροχαλία σε ένα σκοινί μέχρι να πέσω στην λίμνη…αυτό το ονομάζανε, Τιρολέζα (ένας θεός ξέρει γιατί ?). Στο τελευταίο τα χρειάστηκα λίγο…δεν είναι και λίγο να βλέπεις το χάος από κάτω και να πρέπει να εμπιστευτείς ένα σκοινί και μια τροχαλία. Τελικά όμως το έκανα και το επανέλαβα….
Αλλά το καλύτερο κομμάτι ήταν τα 2 οργανωμένα βράδια, το ένα στο 1ο φρούριο κτίσμα στην Βραζιλία. Και το άλλο στο κέντρο του Σαλβαδόρ όπου οι γάλλοι κανόνισαν ένα καρναβάλι στο δρόμο..Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους…
Το δε φρούριο, ήταν πολύ ωραίο και με καταπληκτικό φωτισμό. ¨ένα τεράστιο δέντρο κάτω από το οποίο σερβιρίστηκαν τα ποτά. Το φαγητό ήταν το χάλια κομμάτι της εκδήλωσης, αλλά δεν ήταν τόσο σημαντικό. Τώρα το φρούριο δεν ήταν τίποτα το τρομερό αρχαιολογικά, αλλά για τους βραζιλιάνους είναι κάτι σαν τις Μυκήνες για εμάς…Οπότε ότι πέτρα βρήκαν την φώτιζαν και την περιχαράκωναν μέχρι και μουσείο είχαν, με κάτι άθλια βάζα, που οι αρχαίοι έλληνες είχαν καλύτερα στην Σαντορίνη ή στην Μινοϊκή Κρήτη…εσκιουζ με δηλαδής..
Το χειρότερο τελείωμα ήταν βέβαια στο αεροδρόμιο, 2 ώρες καθυστέρηση…πάλι καλά, γιατί με τις πληροφορίες που είχαμε, ήμασταν προετοιμασμένοι για διανυκτέρευση στο αεροδρόμιο και βλέπουμε…Και έτσι θα δουλέψουμε την Παρασκευή και μετά ένα προσαρμοστικό σαββατοκύριακο μετά το σοκ της επιστροφής…
Α, την Κυριακή αλλάζουμε το θερινό ωράριο…μειώνεται η διαφορά της ώρας με την Ελλάδα από 6 σε 4 ώρες…επιτέλους θα μπορώ να γυρίζω σπίτι και να κάνω κανά τηλέφωνο…