Μακρυά από τα πάτρια εδάφη
Γύρισα εδώ και 3 μέρες, το ταξίδι χάλια, μια ταλαιπωρία σκέτη και όπως ήταν αναμενόμενο έπεσα με τα μούτρα στην δουλεία...
αλλά ένα παράξενο πράγμα.... πολύ το χαίρομαι.... ακι ας πήζω..
Ίσως γιατί κάθε πρωϊνό μου ξύπνημα είναι με καλή παρεά και μετά το αναπολώ όλη την ημέρα και χαζογελάω μόνος μου από ευτυχία...
αλλά ένα παράξενο πράγμα.... πολύ το χαίρομαι.... ακι ας πήζω..
Ίσως γιατί κάθε πρωϊνό μου ξύπνημα είναι με καλή παρεά και μετά το αναπολώ όλη την ημέρα και χαζογελάω μόνος μου από ευτυχία...
Labels: personal
3 Comments:
Μεταξύ μας, όλο αυτό το ονειρεμένο που μου διηγήθηκες δεν είναι και τόσο πήξιμο...και με τέτοια αγάπη. Φιλιά και να προσέχεις τον εαυτό σου και την αγάπη σου. :)
Να είσαι καλά Κωνσταντίνα...ακριβώς αυτό το ονειρεμένο είναι που το κάνει το πήξμο ελαφρύ... δεν παραπονούμαι... σε φιλώ και τα ίδια ισχύεουν και για σας!!!
This comment has been removed by a blog administrator.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home