Μια απλή χειρονομία

Πριν χρόνια (μην ρωτήσεις πόσα) έκανα ιντεραιλ στην Ευρώπη μέσα στο χειμώνα (πάντα γκάου είμουν τι περιμένεις). Στο καράβι για Ιταλία, είμασταν μόνο 2 στο 3η θέσης, εγώ και ένας Μπαγκλαντεσιανός. 'Ωρες στο κάράβι γνωριστήκαμε, ωραίος τύπος, έκανε το γύρο του κόσμου με ποδήλατο! Είχε και ενα βιβλιο που μάζευε υπογραφές. Το σκεπτικό ήταν να αποδείξει ότι η ζωή χωρίς ναρκωτικά είναι εφικτό να κάνει κανεις τα πάντα. Για αυτό όμως που θα τον θυμάμαι ήταν το εξής απλό που μου προκάλεσε στιγμιαίο πολιτισμικό σοκ εκείνη την στιγμή. Ο τύπος πρότεινε να ανεβούμε στην Πρύμνη να δούμε την θάλασσα και εγώ συμφώνησα, την ώρα που ανεβαίναμε την σκάλα αυτός φυσικά και αυθόρμητα που έπιασε το χέρι και ανεβήκαμε μαζί...εκείνη την στιγμή με διαπέρασε ένα σύγκρυο, γιατί αυτό στην δικό μου πολιτισμό το κάνουν μόνο απονήρευτα παιδία και αυτό ήταν η κίνησή του , μια αθώα ανοιχτοκαρδη κίνηση που όμως στην Ελλάδα θεωρείται σεξουαλική και αφύσικη όταν πρόκειται για 2 άνδρες, ειναι αυτόματα ένδειξη ομοφυλοφιλίας. Φυσικά ούτε που το έδειξα στον άνθρωπο, αλλά στιγμιαία το μυαλό μου επεξεργάστηκε όλο αυτό και έκρινε ότι ήταν τόσο γελοιο να υπάρχει μια τέτοια απαγόρευση που επιτάσει η κοινωνία...Αργότερα, το είδα να συμβαίνει πολυ συχνά και στην Κίνα, μάλιστα χειρονομίες και στάσεις 2 αγορίων ή κοριτσίων που στην δική μας κοινωνία θα αντιμετωπίζονταν ως ομοφυλοφιλική συμπεριφορά....