Strella the film

The new film of Panos Koutras is already distributed in france, japan etc...
It is a pity I am not in position to see it, such films to get here is difficult...
So Good luck to the movie and hope it has plenty of success...
Director: Panos H Koutras
Greek language with English subtitles
Greece/2009/113mins/35mm
Written by Panos H Koutras & Panajotis Evangelidis
Produced by Panos H Koutras

A post-modern Greek tragedy unfurling against the glowing nights of Athens, A Woman’s Way: Strella follows a man, Yiorgos, on his first evening out of prison where he meets a young transsexual prostitute, Strella, with whom he falls in love. Portraying people who live on the fringes of society, questioning preconceived ideas, feelings and the collective imagination; this touching film presents a parallel world, generally considered as immoral and suspect by the larger masses. But this is a world that doesn’t for a moment doubt its own core values: humanity and compassion.

Esta postagem se trata sobre a longa-metragem Strella, a Woman`s Way, centra-se na história de Yiorgos que, libertado da prisão após 14 anos a cumprir pena por um crime que cometera na sua aldeia natal, conhece em Atenas, Strella, uma jovem prostituta transsexual por quem se apaixona perdidamente. Uma extraordinária e fascinante relação, contada ao final de uma noite, em jeito de tragédia grega, realizada este ano pelo diretor grego e amigo Panos H. Koutras. Esta é a terceira longa-metragem de ficção de Koutras.
Pena que para chegar em Brasil será dificil...

“Defies the taboos of the ancients to end up portraying a happy alternative family. The production combines dingy realism, the divine Maria Callas and plenty of sex and campy dialogue". Variety

Οι μέρες της Αθήνας

Οι μέρες της Αθήνας πέρασαν γρήγορα κυρίως με συναντήσεις φίλων και κάποιες δουλείες. Μέσα σε αυτά διευθέτησα κάποιες εκκρεμότητες που με δένανε με την ελληνική πραγματικότητα… ¨Ήμουν κάτοχος οχήματος, το οποίο πέρασα πλέον σε συγγενή μου, έκλεισα τραπεζικούς λογαριασμούς,  καθάρισα την εναπομείνασα γκαρνταρόμπα μου, τέτοια πράγματα, που με έκαναν να ξεκαθαρίζω μέσα μου τις προθέσεις μου να μην επιστρέψω πλέον ποτέ πίσω…  Όταν ανακάλυψα τις παλιές φωτογραφίες μου, διαφόρων κατορθωμάτων, ταξιδιών ερώτων, και στη αρχική πρόθεση μου να τα πάρω, ένα συναίσθημα με κατέκλισε αρνούμενο να το πάρω… Μια ρήξη με τον παλιό μου εαυτό.. Γιατί να χρειάζομαι τα αποδεικτικά αναμνήσεων, στην Βραζιλία? Από εκείνο το σημείο, διάφορες αναμνήσεις αναδύονταν στην αθηναϊκή μου περιπλάνηση αυτών των ημερών…
Η ζωή μου είναι ριζοσπαστικά διαφορετική, έκανα μια επιλογή που με άλλαξε τόσο, που δύσκολα αναγνωρίζω τις παλιές συμπεριφορές και πράξεις… μια ωρίμανση… Δεν διαγράφω τίποτα από το παρελθόν μου, είναι εκεί και αποτελώ το αποτέλεσμα όλων αυτών των χρόνων… όλων των μικρών και μεγάλων επιλογών.
Μιλώντας με φίλους, είδα την τεράστια δυσκολία που έχουν να αγαπήσουν ή να αγαπηθούν. Είναι εντυπωσιακό το πόσο κάποιοι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να κάνουν σχέση, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι αλλά οι ίδιοι… Πώς να κάνεις μια σχέση εάν, είσαι κολλημένος στην προηγούμενη, ή οριοθετείς ότι κάθε νέα επαφή καθοδηγώντας για μια νύχτα σεξ, όταν ξέρεις ότι έτσι εσύ χάνεις την μαγεία και το ενδιαφέρον¿  Μα οι άνθρωποι ξέχασαν την τέχνη του φλερτ, της προσδοκίας που εξιτάρει και ανεβάζει την σεροτονινη, αναμένουν να έχουν μια σχέση με τον τέλειο πρίγκιπα δίχως να έχουν  πρώτα μια εμπειρία συμβίωσης με έναν όχι τόσο τέλειο… Στο κάτω κατώ δεν υπάρχουν τέλειοι πρίγκιπες, αλλά και εάν εμφανιστούν το πιο πιθανό είναι να φύγουν τρέχοντας από την έλλειψη κατανόησης, την εκδήλωση του εγωισμού, ή τα καπρίτσια… Μια σχέση απαιτεί την προδιάθεση της Θυσίας, διότι απαιτεί καταρχάς την θυσία του ελεύθερου χρόνου και του εγώ σε αντιστάθμιση με τα οφέλη μιας κοινής ζωής με έναν άλλο διαφορετικό άνθρωπο…
Οι σχέσεις είναι όπως όλα στην ζωή, απαιτούν κόπο και εργασία, απαιτούν να αφιερώνεις χρόνο, και συναίσθημα, να νοιάζεσαι για έναν άλλο σαν να ήταν εσύ…
Δεν υπάρχουν συνταγές, και η ευτυχία μας εξαρτάται μόνο από εμάς…
Ένας βάτραχος μπορεί να μετατραπεί σε πρίγκιπα, εάν είσαι έτοιμος να σκύψεις και να τον φιλήσεις, να θυσιάσεις το Εγώ και να φτάσεις στο χαμηλότερο επίπεδο του βατράχου όπως το αντιλαμβάνεσαι, φέρνοντας τον στις πραγματικές διαστάσεις… Τα ωραιότερα τοπία είναι οι άνθρωποι, αρκεί να τα ατενίσεις….

In Athens for a week

In athens for a week, meetings freinds, family, working, and the best tasting greek food and visiting the new acropolis museum... Worth visiting...watch the videos especially the one regarding moving the artefacts... To my pleasnt syrprise one of the best oriental pastries of Thessaliniki opened a new unit in the center os Athens...

Σήμερα έκανα μια τρομερή ανακάλυψη που με χαροποίησε πάρα πολύ. Επιτέλους άνοιξε Χατζής στην Αθήνα, ένα πραγματικά μεγάλο βήμα στην πορεία προσέγγισης μεταξύ βορείου και νοτίου Ελλάδος… ε οι χαμουτζήδες τώρα μπορούμε να απολαύουμε τις θεϊκές γεύσης που μέχρι πριν μόλις 500 και κάτι χιλιόμετρα ήταν προσιτές.

Δεν ξέρω πόσες φορές στην διαδρομή του τρένου από την Θράκη έκανα την τρέλα για την μισή ώρα που το τρένο σταματούσε στον σταθμό της Θεσσαλονίκης, να κατεβαίνω, να παίρνω το λεωφορείο να κατεβαίνω στον κοντινότερο Χατζή, να αγοράζω ότι προλαβαίνω, σεκέρ παρέ, ταούκ γιοκτσούκ, δάχτυλα του πασά, Καζάν ντιπι, κτλ, να τρέχω και να αρπάζω το πρώτο λεωφορείο και να μπαίνω στο τρένο λεπτά πριν ξεκινήσει για Αθήνα. Και όλο αυτό το τρέξιμο, μόνο και μόνο για να φάμε οικογενειακώς στην πρωτεύουσα, ότι καλύτερο έχει να επιδείξει σε ανατολίτικες λιχουδιές ο Βορράς…

Αυτην την φορα δοκιμασα ενα νεο, μια κρεμα απο μαστιχα χιου, που με ξετρελανε...

Ναι βέβαια αυτή η κάθοδος των ζαχαροπλαστείων του Βορρά είχε αρχίσει πολλά χρόνια πριν, και όλα συγκεντρώνονταν στο Σύνταγμα. Έτσι μπορεί κανείς να βρε πλέον στην αττική τα τρομερά γεμιστά τσουρέκια του Τρελή, τρίγωνα πανοράματος κτλ, αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη ο χατζής είναι το καλύτερο ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης… Το μόνο που ίσως με στεναχωρεί είναι ότι χάνω ένα κίνητρο και αρκετά ισχυρό για να ανεβαίνω στον Θερμαϊκό… από την άλλη βέβαια, που να έχω την δυνατότητα να το κάνω αυτό, τις λίγες μέρες της παραμονής μου στην Ελλάδα, προλαβαίνω να κάνω σχεδόν κανένα από τα μεγαλεπήβολα σχέδια μου, πολύ λιγότερο να ταξιδέψω…

Πάντως εντύπωση μου έκανε η τρομερή αύξηση των αυτοκινήτων στην Ελλάδα, όπου πλέον δεν διανοείσαι ούτε καν την πιθανότητα να βρεις παρκινγκ σε καμία περιοχή της Αθήνας…. Το μετρό  είναι η μόνη σωτήρια και οικονομική λύση…

Μια άλλη ευχάριστη αλλαγή ήταν η στοά στην Κλαυθμώνος που στο παρελθόν ήταν μια εγκαταλειμμένη άθλια και παρακμιακή τρύπα, και πλέον είναι πέρασμα, με ωραία μαγαζιά για καφέ και φαγητό…

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το μουσείο Ακρόπολης, το οποίο ήταν απλά υπέροχο, και σε αυτό θα πω ότι είναι εντυπωσιακό το έργο που έγινε ενώνοντας το σήμερα και το χθες , ενός μνημείου που το βλέπεις μπροστά σου, στο σύνολό του, αλλά και δομημένο με όλα τα διασωζόμενα τμήματα των διαζωμάτων. Ο τελευταίος όροφος είναι μια τρομερή σύλληψη  για την ένωση του μνημείου με τα διακοσμητικά του τμήματα μέσα στο μουσείο…

Μου θύμισε εκείνη την ταινία το μετέωρο βήμα του πελαργού του Αγγελόπουλου, όπου ο γαμπρός και η νύφη παντρεύονται εικονικά σε αντίθετες μεριές του ποταμού με τα 2 σόγια να παρευρίσκονται στην τελετή μεταξύ συνόρων ή σαν το θεατρικό του Μπεντ στην πιο ερωτική σκηνή του έργου όπου οι πρωταγωνιστές κάνουν νοητικό έρωτα 

Πολύ καλό και το ντοκιμαντέρ στην είσοδο σχετικά με την κατασκευή και μεταφορά των εκθεμάτων στο μουσείο. Μπορώ να πω ότι είναι πολύ καλή η τοποθεσία των καρυάτιδων με την εκλιπούσα να έντονα απούσα από τις αδερφές της…

Νομίζω ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά μουσεία στον κόσμο, με πολλά εκθέματα, αλλά το μουσείο της Ακρόπολης είναι μοναδικό στον τρόπο που δένει τα εκθέματά του με τον φυσικό τους χώρο προέλευσης και τα προβάλει με τρόπο απλά μοναδικό… 


Υλικά:

    * 600 gr. Αλεύρι Ζαχαροπλαστικής
    * 350gr. Βούτυρο (Αγελαδινό)
    * 150 gr. Σιμιγδάλι (ψιλό)
    * 150 gr. Γάλα (Αγελαδινό)
    * 200 gr. Άχνη-Ζάχαρη
    * 2 gr.Μπέκιν
    * 5 Αυγά
    * Λίγα Φουντούκια

Υλικά για σιρόπι:

    * 2 κιλά Ζάχαρη
    * 2 κιλά Νερό
    * 200 gr. Γλυκόζη
    * ½ Φλιτζανάκι Χυμό Λεμόνι

Προετοιμασία:

Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το γάλα, τα αυγά, το μπέκιν και την άχνη- ζάχαρη και τα ζεσταίνουμε ελαφρώς μέχρι να αφομοιωθούν καλά τα υλικά. Αφού κρυώσει το μίγμα, προσθέτουμε το βούτυρο και σιγά, σιγά βάζουμε το σιμιγδάλι και το αλεύρι ώσπου να γίνει σφιχτή η ζύμη.

Τοποθετούμε την ζύμη στο μπάγκο εργασίας πλάθοντας με τα χέρια, έπειτα το σχηματίζουμε σε μικρά μπαλάκια και τοποθετούμε στο ταψί μόλις τελειώσουμε με όλο το ζυμάρι, βάζουμε πάνω στα κομμάτια από ένα φουντούκι.

Έπειτα, σε προθερμασμένο φούρνο ψήνουμε στους 180 oC για 40-45 λεπτά περίπου.
Προετοιμασία για σιρόπι:

Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε το νερό, την ζάχαρη και την γλυκόζη βράζοντας σε σιγανή φωτιά. Μόλις το σιρόπι πάρει βράση ρίχνουμε το χυμό λεμονιού μέσα στη κατσαρόλα και ανακατεύουμε. Έπειτα το βράζουμε καλά μέχρι να δέσει.
Σιρόπιασμα:

Μόλις είναι έτοιμο το Σεκέρ Παρέ, το σιροπιάζουμε αμέσως με το ζεστό σιρόπι και το αφήνουμε να μουλιάσουν για αρετή ώρα.