Tuesday, November 21, 2006

Σε λίγο θα μας στήσουν και άγαλμα...


Νομίζω ότι κάποιοι ανησυχούν πολυ...
κάποιος να τους πει ότι ονόματα στους δρόμους βάζουμε σε όποιον δεν βρίσκεται πια αναμεσά μας...χεχε

Labels:

Saturday, November 18, 2006

Oh la la!

We are learning french...
terrible language... what you pronounce is totally irrelevant with what you read...grrr
salut

Zeus - Iansã: The chronicals of a divine marriage


Zeus is the main greek god of the greek mythology. As a paternal figure and strick authoritarian god, people did not really made offerings to him, because it is easier to ask for something a god more feminine or someone to do your little wish come true than ask Zeus himself (it is not also random that he was punishing others or even taking advandange of his pwer and abuse humans - male and female humas were registered to have an intercourse and even give birth to gods like apolo and artemis).
In Athens one of the many site is Zeus temple, a structure that was one of the highest and ambicious projects in ancient era. Today some colomns remains still make us admire of this past. Still better than the remains of his temple in Olympia.

I never imagined that Zeus would play a serius role in my life. And it wasn´t really me who manifestated this. It all happened when D. arrived for the first time in Athens, the moment he went out form the plane we felt the chills all over his body. The same thing happened to him in Bahia. There the spirituals in Bahia identified him as a man of the godess Iasan. Iasan is an african godess equivalent to Santa Barbara in Catholisism. Her religious colours is yellow or red depending the interpretentions. She comands the wind and the thunder. Coincidence, but Zeus also commands the thunder, right?




D.´s first day was busy visiting sites and when he arrived in the temple of Zeus he was 15 minutes in a state of ecstasy with no aparent reason. He got the chills all this time. Then he started to sing songs of Maria Betânia, a song about Zeus..calling his as the god of the sky with no gods anymore, god of the atheist, asking him to show up, show his presence and I think that Zeus hasn´t received any complements for a long time...so maybe he liked that brasilian guy.

Well today I know that when D. got the chills, he feels the prensence of spirits or the change of energy in the environment....

So next day he met me in one of the greek islands, our meeting had a strange, strong and absulute and impossible to explain experience. But what started as a simple flert, immediatly was evident that it was something driven by a force stronger than logic. D. thinks that Zeus made him this present to meet me. My interpretation is a little different but who knows maybe he did help a little bit...

Next thing I know is that we went to the temple again, and D. made a macumba in the homenage of Zeus, which is offering yellow and red flowers and sang one more time for Zeus. Ok, I was acompanying him, and I honestly like his attitude, even if it was strange for me...

Well all these of course lead us together living in Brazil and still not having had one fight between us. Choices against all odds, that so far had a good outcome...

So, we named our company by the name of Zeus and Iansan, as if two of them got married...

This is our private myth, that has more little stories which maybe one day I will write here...

As Karl Jung said, myths are an essential part of the well beeing of men..(ok, in a free translation)
Now enjoy Maria Betânia singing...

Labels: ,

Friday, November 17, 2006

drink Coca Cola...drink...

Last week a little boy died in Brazil after eating MENTOS and drinking Coka-Cola together. One year before the same accident happened with another boy in Brazil. Please see the experiments below that has been done by mixing Coka-Cola with MENTOS

The images speak for themselves...

Ποτέ δεν συμπάθησα αυτό το υγρό, το αποφεύγω όσο μπορώ, όλοι έχουμε ακούσει τις ιστορίες ότι περιέχει τέτοια ποσότητα οξύ που εξαυλώνει ένα κόκκαλο.
Θυμάμαι έναν αλβανό εργάτη που έπινε στην καθισία ένα μπουκάλι 1,5 λίτρο...
Είναι δυνατόν να μην βλάπτει η κατανάλωσή του την ανθρώπινη υγεια? Απλά δεν εμφανίζονται οι σχετικές έρευνες... Απολαύστε τα αποτελέσματα λοιπόν της μίξης μιας καραμέλα ΜΕΝΤΟΣ με την Κοκα Κόλα. Δυό παιδιά πέθαναν στην Βραζιλία από άγνοια...




Να πω ότι η εκδοχή Κοκα κόλα με λεμόνι εδώ στηνΒραζιλία είναι πιο συμπαθητική...Πάντως εγώ προτιμώ να πινω το εθνικό Βραζιλίανικο αναψυκτικό Γκουαρανά...

Το όνομα της Κοκα κολα στα κινέζικα διαβάζεται κεκουκελε

可口可了

Πολύ έξυπνο μια και συνδιάζει τους χαρακτήρες στόμα και εύγεστο... εύηχο για τους κινέζους έχει φυσικά κατακτήσει εκείνο τον λαό που έπινε απλά τσάϊ. Βλέπετε το μάρκετινγκ είναι ικανό να σε πείσει να αγοράσεις κάτι που δεν έχει καμμιά χρησιμότητα...

Monday, November 13, 2006

Maria Betânia Show

Αυτήν την Κυριακή πήγαμε στο τελευταίο σόου της Μαρίας Μπετάνια(Maria Bethânia Viana Teles Veloso γεννηθής στο Santo Amaro da Purificação στην Μπαϊα, την 18η του Ιουλίου1946 ), της λατρεμένης Ντίβας του Ντανι. Ο τίτλος του θεάματος είναι "Μέσα στην θάλασσα έχει ποτάμι" Dentro do mar tem rio.
Η Μαρία Μπετάνια δεν είναι καμμιά τυχαία, είναι μια γυναίκα που είχε όλα τα αρνητικά στοιχεία για να καθιερωθεί ώς ντίβα: άσχημη κατά γενική ομολογία, με μύτη γαμψή και προφίλ που σκοτώνει, δεν βάφει τα μαλλιά της, και στα 60 της πια εξακολουθεί να αφήνει τα μακριά της γκρίζα μαλλία να κυματίζουν ανέμελα, το ενδυματολογικό κομμάτι δεν μπορώ να πω ότι κερδίζει, έχει τραγουδήσει στο παλκο ξυπόλητη, δεν υπάκουει στις επιταγές της αγοράς ή σε άλλους κανόνες, κάνει αυτό που γουστάρει και κάθε φορά σαρώνει...
Στα τραγούδια της περιγράφει πνευματιστικά και λατρευτικά στοιχεία από τις αφρικάνικες δοξασίες της Βραζιλίας, αναφέρεται ξεκάθαρα στους θεούς της ουμπάντα, και ταυτόχρονα συμμετέχει κάθε χρόνο σε εκδηλώσεις της καθολικής εκκλησίας... Είναι αδερφή ενός από τους επίσης διάσημους Βραζιλίανους τραγουδιστές τον Καετάνο Βελόζο, ενώ είχε σχέσεις με τουλάχιστον μια δίασημη τραγουδίστρια και πλήθος άλλων και άλλες.(πέρα των επαγγελματικών εννοώ)
Περιττό να πω ότι είναι η αγαπημένη των απανταχού γκεί...
Κατάμεστος ο χώρος, η μουσική σκηνή μου έφερε στο νου τον σταυρό του νότου, αλλά μάλλον ατυχής η σύγκριση αφού ο χώρος ήταν μεγέθους Μέγαρου...και το ποσοστό των γκει από 10% εκτινασσόνταν στο μάλλον 70%, εκεί μέσα.
Ωραία δουλειά, και η γυναίκα έδωσε το ρεσιτάλ της...
Μπορείτε νε μπείτε στην επίσημη ιστοσελίδα, έτσι για να πάρετε μια ιδεά.
Το κακό της υπόθεσης είναι ότι ο Ντανι, θέλει να δει το ίδιο σόου ξανά και ξανά..ελπίζω να το ξεχάσει, γιατί το πολύ το κυρ ελεήσηον το βαρίεται και ο παπάς...
δεν μου φτάνει που την ακούω όλην την ώρα (ευτυχώς μου αρέσει), τώρα να σκάμε ένα σωρό χρήμα και να ταξιδεύουμε για να ακούσουμε κάτι που το είδαμε, ε...
Στον γυρισμό, οδηγούσα εγώ, και έτσι έβαλα τα δικά μου ελληνικά...έτσι για να σιάξουμε λίγο... Πρέπει όταν πάμε Ελλάδα να βρω κανά σοόυ της Πρωτοψάλτη ή κάτι έτσι για να του δείξω ότι έχουμε και εμείς άξιου λόγου θεάματα μουσικά...


Βασικά εμένα μου αρέσει πολύ το Brasileirinho, αν κάποιος θέλει να αρχίσει από κάπου.... και αξίζει και το θέαμα που έδωσε τότε..κρίμα που δεν είμουν εδώ τότε και δεν το είδα. Φυσικά έλαβα δώρο από την αρχή το συγκεκριμένο DVD από τον κοινό μας θαυμαστή(της Μαρίας και εμένα).

Labels: , , ,

Wednesday, November 01, 2006

Ferias in Bahia

I am in hollydays...
God it is so exhausting to get a rest....
Επιστροφή από την Μπαϊα, το 2ο ταξίδι μου εκεί. Την 1n μέρα την πέρασα δουλεύοντας. Βασικά το περιβάλλον εργασίας ήταν πολύ διαφορετικό…την άραξα στο κρεμαστό δίχτυ (ξέχασα πως την λένε στα ελληνικά, κακό σημάδι αυτό, ουφ.) ο υπολογιστής στην αγκαλιά, το αεράκι να δροσίζει και ο ήχος του ωκεανού λίγο παρακάτω…μια χαρά…τώρα πως και δεν πήγα για βουτιά την 1η μέρα και εγώ δεν το κατάλαβα. Η θέα από το δωμάτιο όπου εργαζόμουν...χάλια..
Από την 2η μέρα όμως άρχισαν οι διακοπές… Μιλάμε το ξενοδοχειακό συγκρότημα απίστευτα μεγάλο και με διάφορα περιβάλλοντα και υπηρεσίες, Ά κλάσης.
Το πιο καταπληκτικό ήταν τα ιγκουάνα.. Ενθουσιώδης παίρνω τηλέφωνο την αδερφή μου έτσι να τα πούμε, και την ώρα που της μιλάω στο λόμπι, περνάει μπροστά μου ένα Ιγκουάνα νωχελικά, περπατώντας στην μοκέτα…το θέμα ήταν κάπως, οπότε το σχολίασα…και καλά η αδερφή μου όχι δεν εντυπωσιάστηκε, αλλά μου είπε ότι στην Πάτρα έβλεπε συνέχεια ιγκουάνα!!! Μα είναι δυνατόν!
Δυστυχώς, έμεινα αρκετά ενεργός σε κάποιες εξορμήσεις στην φύση που θα ήθελα να κάνω…και δεν έκανα κανό στα ποτάμια, και άλλα τέτοια που μου φαίνονταν πολύ εντυπωσιακά…Τουλάχιστον πήγα και είδα το κέντρο της καρέτα καρέτα ωκεάνιους, όπου μεταξύ άλλων, χάιδεψα και ένα σαλάχι….Πλάκα είχε, αλλά δεν ήταν τίποτα το τρομερό…
Την τελευταία μέρα είχα κλείσει ιππασία για 30 λεπτά, και η μαλακία ήταν ότι έτυχε μια απεργία και έπεσαν τα τηλέφωνα και μια προσπάθεια να δούμε τι μέλλει γενέσθαι με την πτήση μας. Αποτέλεσμα , έχασα την ιππασία (γκρρ), τσατίλα, αποφάσισα να κάνω κανό σε μια λίμνη και να πηδήξω από ένα πύργο, γλιστρώντας με μια τροχαλία σε ένα σκοινί μέχρι να πέσω στην λίμνη…αυτό το ονομάζανε, Τιρολέζα (ένας θεός ξέρει γιατί ?). Στο τελευταίο τα χρειάστηκα λίγο…δεν είναι και λίγο να βλέπεις το χάος από κάτω και να πρέπει να εμπιστευτείς ένα σκοινί και μια τροχαλία. Τελικά όμως το έκανα και το επανέλαβα….
Αλλά το καλύτερο κομμάτι ήταν τα 2 οργανωμένα βράδια, το ένα στο 1ο φρούριο κτίσμα στην Βραζιλία. Και το άλλο στο κέντρο του Σαλβαδόρ όπου οι γάλλοι κανόνισαν ένα καρναβάλι στο δρόμο..Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους…
Το δε φρούριο, ήταν πολύ ωραίο και με καταπληκτικό φωτισμό. ¨ένα τεράστιο δέντρο κάτω από το οποίο σερβιρίστηκαν τα ποτά. Το φαγητό ήταν το χάλια κομμάτι της εκδήλωσης, αλλά δεν ήταν τόσο σημαντικό. Τώρα το φρούριο δεν ήταν τίποτα το τρομερό αρχαιολογικά, αλλά για τους βραζιλιάνους είναι κάτι σαν τις Μυκήνες για εμάς…Οπότε ότι πέτρα βρήκαν την φώτιζαν και την περιχαράκωναν μέχρι και μουσείο είχαν, με κάτι άθλια βάζα, που οι αρχαίοι έλληνες είχαν καλύτερα στην Σαντορίνη ή στην Μινοϊκή Κρήτη…εσκιουζ με δηλαδής..
Το χειρότερο τελείωμα ήταν βέβαια στο αεροδρόμιο, 2 ώρες καθυστέρηση…πάλι καλά, γιατί με τις πληροφορίες που είχαμε, ήμασταν προετοιμασμένοι για διανυκτέρευση στο αεροδρόμιο και βλέπουμε…Και έτσι θα δουλέψουμε την Παρασκευή και μετά ένα προσαρμοστικό σαββατοκύριακο μετά το σοκ της επιστροφής…
Α, την Κυριακή αλλάζουμε το θερινό ωράριο…μειώνεται η διαφορά της ώρας με την Ελλάδα από 6 σε 4 ώρες…επιτέλους θα μπορώ να γυρίζω σπίτι και να κάνω κανά τηλέφωνο…

Labels: ,